Fall Gelb

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Zasugerowano, aby ten artykuł zintegrować z artykułem Kampania francuska 1940.

Fall Gelb (z niem. Wariant Żółty) – plan pierwszej fazy ataku hitlerowskich Niemiec na Belgię, Holandię, Luksemburg i Francję w kwietniu 1940. Kontunuacją wariantu żółtego był Fall Rot, czyli Wariant Czerwony.

Wstępnie Adolf Hitler planował uderzyć na zachodnią Europę już w październiku 1939 roku, tuż po zwycięskiej kampanii w Polsce. Według niego kluczem do zwycięstwa miało być lotnictwo i wojska pancerne. Uważał że w przeciągu 3-4 dni Wehrmacht uzyska decydującą przewagę strategiczną co pozwoli na szybkie dojście do Kanału la Manche. Pierwszą dyrektywę w tej sprawie Oberkommando der Wehrmacht wydało 19 października 1939 roku przewidując rzucenie do walki na zachodnim froncie 75 dywizji niemieckich. Atak miał być przeprowadzony między 20 a 25 października 1939 roku.

Jednak trzej dowódcy grup armii stacjonujących na zachodzie Rzeszy, generałowie Gerd von Rundstedt, Fedor von Bock i Wilhelm von Leeb, byli zdecydowanie przeciwni podjęciu tej ofensywy. Uważali, że co prawda Wehrmacht poniósł w Polsce niewielkie straty:

• 10 572 zabitych,
• 30 322 rannych,
• 3 409 zaginionych,

jednakże przygotowania do nowej wyprawy wojennej przeciwko dwóm światowym mocarstwom wymagały czasu. Ponad to plan rzucenia wojsk do boju późną jesienią wiązał się z możliwością ugrzęźnięcia wojsk pancernych w błocie, co mogło skutkować załamaniem ofensywy a w najgorszym razie klęską nowej kampanii. Osobiście u Hitlera w tej sprawie interweniował także Naczelny Dowódca Wojsk Lądowych generał Walther von Brauchitsch. Doprowadziło to jedynie do przesunięcia daty uderzenia na 12 listopada 1939.