Fazil Iskander
Z Wikipedii
Fazil Iskander (ur. 6 marca 1929 w Suchumi) – pisarz abchaski, tworzący w języku rosyjskim. Mieszka i tworzy w Moskwie.
W 1954 ukończył Instytut Literacki im. Gorkiego. Zadebiutował w 1957 tomem wierszy Ścieżki górskie. Później przez dłuższy czas pracował jako dziennikarz w prasie lokalnej. Opublikował kilka zbiorów poetyckich i tomów prozy, które dobrze zostały przyjęte przez krytyków literackich, zdobywając sobie także dużą popularność wśród czytelników. Dużą popularnością cieszyły się zwłaszcza jego utwory dla dzieci i młodzieży.
W jego twórczości przeplatają się ze sobą motywy zaczerpnięte z literatur europejskich z wątkami żywymi w folklorze Abchazji a także ze wspomnieniami z okresu dzieciństwa. Bohaterowie jego utworów to ludzie prości, bezpośredni, przede wszystkim chłopi, pasterze, rzemieślnicy – charakteryzujący się jednak własną mądrością, sprytni i potrafiący sobie poradzić w każdej sytuacji, a przy tym szlachetni, pracowici i weseli.
W przekładzie na język polski ukazał się szereg dzieł Iskandera, m.in. powieści:
- Zakazany owoc, przekład M. Dejanis, Warszawa 1969
- Sandro z Czengemu, przekł. M. Dejanis, Warszawa 1969 (II wyd. 1976)
- Półkozic, przekł. J. Pomianowski, Warszawa 1971
- Drzewo dzieciństwa, przekł. H. Broniatowska, Warszawa 1975
