Fianchetto
Z Wikipedii
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Fianchetto – manewr w otwarciu szachowym polegający na ustawieniu gońca na jednym z pól b2, g2, b7 lub g7, po wcześniejszym przesunięciu odpowiedniego piona o jedno pole.
Z punktu widzenia ogólnych zasad rozwoju figur w debiucie fianchetto ma dość istotne wady: osłabia strukturę pionów na skrzydle i skutkuje stratą tempa na ruch pionem. Z tego powodu gońce częściej wyprowadza się z pierwszej (ostatniej) linii przez pola d2 i e2 (odpowiednio d7 i e7). Zaletą fianchetta jest ustawienie gońca na głównej przekątnej, co bywa bardzo użyteczne w niektórych otwarciach. Z tej pozycji goniec kontroluje centralne pola, wspiera własne piony w centrum lub atakuje ewentualną roszadę przeciwnika.
Fianchetto było bardzo popularne we wcześniejszych odmianach szachów w starożytnych Indiach. Tym można tłumaczyć pochodzenie nazw pewnej grupy otwarć, zwanych obronami indyjskimi, dla których ten manewr jest charakterystyczny. Występuje on również w innych nowoczesnych otwarciach, które realizują idee hipermodernistów (Arona Nimzowitscha, Richarda Rétiego), polegające na odłożeniu w czasie walki o centrum i atakowaniu figurami wyeksponowanych centralnych pionów przeciwnika.