Flatter

Z Wikipedii

Flatter (ang. flutter - trzepotanie) - jest to rodzaj aeroelastycznych drgań samowzbudnych skrzydła, lotek (w stałopłatach), usterzenia lub łopat wirników nośnych (w wiropłatach) i budowli wystawionych na działanie wiatru (Most Tacoma) powstających po przekroczeniu określonej prędkości zwanej prędkością krytyczną flatteru.

[edytuj] Warunki zaistnienia flatteru

Aby doszło do flatteru muszą zostać spełnione następujące warunki:

• obiekt musi posiadać cechy układu drgającego (zdolność do sprężystych odkształceń i masę)
• siły aerodynamiczne muszą być związane z odkształceniami sprężystymi w co najmniej pewnym zakresie prędkości, czyli ich praca musi być dodatnia (powodująca wzrost energii układu)

[edytuj] Skutki i zapobieganie

W modelach o liniowej charakterystyce tłumienia dochodzi do nieskończonego wzrostu amplitudy i zniszczenia konstrukcji w trakcie bardzo krótkiego czasu. W konstrukcjach o charakterystyce nieliniowej tłumienia po przekroczeniu prędkości krytycznej może dojść do ustalenia amplitudy na poziomie odpowiadającym danej prędkości.

Drgania typu flatter ograniczają prędkość statku powietrznego (względem powietrza). Flatter jest niebezpieczny i bywa przyczyną katastrof lotniczych. Skutecznym sposobem zapobiegania flatterowi jest umieszczenie mas przeciwflatterowych na krawędzi natarcia profilu.