Flexible Use of Airspace

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dodania linków wewnętrznych. Jeśli możesz, dodaj je teraz. Linki do innych haseł: hasło, hasłowy, hasłami zapisujemy jako [[hasło]], ''[[hasło]]wy'', '''[[hasło|hasłami]]'''.

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w nim poprawić: forma, wikizacja. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Flexible Use of Airspace (dosłownie: elastyczne zarządzanie przestrzenią powietrzną) – koncepcja opracowana i przygotowana przez europejską organizację Eurocontrol, z przeznaczeniem do wprowadzenia we wszystkich krajach Europejskiej Konferencji lotnictwa Cywilnego (ECAC).

Jak ogólnie wiadomo, wykonywanie np. lotów wojskowych w czasie ćwiczeń, czy zawodów szybowcowych ze względów bezpieczeństwa powinno się odbywać w tymczasowo wydzielonej do danego celu przestrzeni powietrznej, by odseparować ćwiczących od innego ruchu lotniczego (dzięki czemu różne rodzaje ruchu nie przeszkadzają sobie nawzajem). Kiedyś przydziału przestrzeni powietrznej dokonywała strona wojskowa, co czasami powodowało, że użytkownicy cywilni mieli sporo problemów z uzyskaniem przestrzeni dla swoich celów. Sytuacja ta została zmieniona po wejściu nowego prawa lotniczego.

Wprowadzenie w Polsce elastycznego zarządzania przestrzenią powietrzną spowodowało powołanie specjalnego organu cywilno-wojskowego (AMC - Airspace Management Cell), którego zadaniem jest przydzielanie przestrzeni powietrznej dla potrzeb wszystkich użytkowników - zarówno cywilnych jak i wojskowych. Dodatkowo organ ten - z mocy prawa - rozwiązuje konflikty interesów pomiędzy stronami, które chciałby korzystać jednocześnie z tego samego obszaru przestrzeni powietrznej. Jeśli na przykład dwóch użytkowników chciałoby latać w tymczasowo wydzielonej strefie (TSA - Temporary Segregated Area) o numerze 15 w tym samym dniu, tych samych godzinach i w tym samym przedziale wysokości, pracownicy AMC dokonują odpowiednich uzgodnień i podejmują decyzję który z nich otrzyma takie zezwolenie. Drugi zainteresowany musi albo poczekać aż pierwszy skończy loty, albo wystąpić o przydział innej strefy.

Znacznemu uproszczeniu uległa również procedura zamawiania przestrzeni. Zainteresowany użytkownik wypełnia stosowny formularz (którego wzór jest opublikowany w Zbiorze Informacji Lotniczych - Polska, tzw. AIP), a następnie wysyła go do AMC. AMC rozpatruje prośbę, koordynuje ją z innymi zamówieniami złożonymi na dany dzień i podejmuje decyzję kto będzie z danej przestrzeni korzystał, w jakich godzinach itp. Podobnie rzecz się ma ze zmianami - jeśli np. użytkownik planował loty do godziny 17.00, ale zakończył je już o 12.00, przekazuje informację o tym do AMC, które może przydzielić zwolnioną strefę innemu użytkownikowi.

Wprowadzenie nowoczesnego zarządzania przestrzenią powietrzną według zasad FUA spowodowało także odebranie niektórym lotniskom przydzielonych im kiedyś na stałe tzw. stref lotów. Nawet jeśli lotnisko, do którego strefy takie należały nie wykonywało lotów, to w strefach tych nie mogły się odbywać żadne inne loty (a więc przestrzeń niejako leżała "odłogiem"). FUA ograniczyła do najbardziej niezbędnego minimum takie strefy i wprowadziła tymczasowo przydzielane i aktywowane (dla potrzeb zamawiających je użytkowników) struktury przestrzeni powietrznej.

Organ AMC wydaje codziennie specjalną depeszę o nazwie Plan Użytkowania Przestrzeni Powietrznej (AUP - Aisrpace Use Plan) oraz aktualizacje do tego planu (UUP). Z depesz tych (dostępnych m.in. w Internecie na stronie http://www.amc.pansa.pl oraz w lokalnych polskich Biurach Odpraw Załóg) załogi statków powietrznych mogą się dowiedzieć jakie strefy i komu zostały przydzielone, jakiego rodzaju działania będą się w nich odbywały oraz kto zarządza taka tymczasową przestrzenią w czasie wykonywania w niej lotów.

Więcej informacji dotyczących koncepcji FUA można znaleźć w oficjalnym dokumencie państwowym o nazwie Zbiór Informacji lotniczych - Polska (AIP Polska) na stronie http://www.ais.pansa.pl./aip/