Floks szydlasty
Z Wikipedii
| Floks (płomyk) szydlasty | |
 |
|
| Systematyka wg Reveala | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | psiankowce |
| Rodzina | wielosiłowate |
| Rodzaj | floks |
| Gatunek | floks szydlasty |
| Nazwa systematyczna | |
| Phlox subulata L. | |
| Sp. pl. 1:152. 1753 | |
 Galeria zdjęć i grafik |
|
Floks szydlasty, syn. płomyk szydlasty (Phlox subulata L.) - gatunek rośliny z rodziny wielosiłowatych (Polemoniaceae). Pochodzi z wschodniej części Ameryki Północnej. W Polsce jest uprawiany jako roślina ozdobna. Jest byliną.
Spis treści |
[edytuj] Morfologia
- Pokrój
- Roślina darniowa tworząca zwarte, niskie kobierce o wysokości do 10 cm. Ma pokładające się i silnie rozgałęzione, nagie, lub skąpo tylko owłosione pędy.
- Liście
- Ulistnienie naprzeciwległe. Liście lancetowate, ostro zakończone (od kształtu ich końców pochodzi polska nazwa gatunkowa "szydlasty"). Mają szerokość do 6 mm i są zimozielone.
- Kwiaty
- Promieniste, 5-krotne. U odmian uprawnych mają kolor od białego poprzez różowy do fioletowego. Płatki korony szeroko rozpostarte na boki i rozcięte na końcu.
[edytuj] Zastosowanie
Roślina ozdobna. Jest jednym z 5 podstawowych gatunków wiosennych bylin w ogródkach skalnych (pozostałe to ubiorek wiecznie zielony, gęsiówka kaukaska, smagliczka skalna i żagwin ogrodowy). Dzięki temu, że tworzy zwartą darń jest także ważną rośliną okrywową. Tworzenie niskiej, zwartej darni, głęboki system korzeniowy i duża wytrzymałość na wysychanie sprawiają o jego dużej przydatności do obsadzania skarp i murków. Kwitnie bardzo obficie, w okresie kwitnienia tworząc jaskrawą, barwną plamę w ogrodzie. Również po przekwitnięciu jest ozdobny, dzięki swoim jasnozielonym liściom. Najbardziej rozpowszechnione są odmiany o różowych kwiatach. Kwitnie od kwietnia do maja.
[edytuj] Uprawa
- Wymagania: nie ma specjalnych wymagań co do gleby, wystarcza mu zwykła ziemia ogrodowa, lepiej jednak rośnie na glebach przepuszczalnych i piaszczystych. Wymaga stanowiska słonecznego. Jest mrozoodporny i dość dobrze znosi suszę. Jest też bardzo odporny na choroby i szkodniki. Największą szkodę mogą wyrządzać norniki i krety.
- Rozmnażanie: przez podział bryły korzeniowej lub sadzonkowanie. Można to robić od wiosny do jesieni (poza okresem kwitnienia).
- Pielęgnacja: poza odchwaszczaniem nie wymaga specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych. Przez lato należy go zasilać nawozem wieloskładnikowym, a przy długotrwałej suszy podlewać.
[edytuj] Bibliografia
- Bolesław Chlebowski, Kazimierz Mynett: Kwiaciarstwo. Warszawa: PWRiL, 1983. ISBN 83-09-00544-X.
- Miłowit Boguszewicz, Piotr Banaszczak: Katalog roślin II : drzewa, krzewy, byliny polecane przez Związek Szkółkarzy Polskich. Warszawa: Agencja Promocji Zieleni. Związek Szkółkarzy Polskich, 2003. ISBN 83-912272-3-5.
