Fornir
Z Wikipedii
Fornir - słowo pochodzenia niem., to cienkie płaty drewna uzyskiwane przez skrawanie płaskie (styczne - w kierunku prostopadłym do włókien) lub obwodowe (łuszczenie). Płaty te mają grubość od 0,1 do 3,0 mm. Płaty grubości do 5 mm zwane są obłogami. Fornir w zależności od efektywności rysunku (od gatunku drzewa) może być przeznaczony na sklejkę, okleinę lub drewno warstwowe prasowane.
Na fornir przeznacza się drewno okrągłe o dużych średnicach.
Przygotowanie surowca na fornir obejmuje:
- podział dłużyc i kłód na odpowiednią długość,
- uplastycznienie wyrzynków.
Uplastycznienie przeprowadza się przez gotowanie surowca w wodzie lub naparowywanie parą nasyconą. Szybsze uplastycznienie następuje przy parowaniu. Ogólnie przyjmuje się 1,5-2 godziny na każdy centymetr promienia wyrzynka przy parowaniu i 2-3 godziny przy gotowaniu.
Suszenie forniru do wilgotności 15-18% odbywa się za pomocą suszarek rolkowych lub suszarek taśmowych. Fornir przeznaczony na okleiny układa się w paczki z zachowaniem kolejności skrawania poszczególnych arkuszy z wyrzynek.
