Fotoceramika

Z Wikipedii

Fotoceramika, potocznie nazwana fotografią nagrobkową znana jest od końca XIX w.

Przed umieszczaniem płytek nagrobnych z podobizną zmarłej osoby na nagrobkach, stosowano tę metodę do uwiecznienia znanych postaci na innych przedmiotach. Można spotkać przedmioty z porcelany (talerze, wazy, filiżanki, kufle, fajki) z uwidocznionymi postaciami metodą fotoceramiki. Umieszczano również podobizny na zegarkach (szczególnie kieszonkowych) z fotografią na porcelanowej, czy emaliowanej tarczy. Znane są zegarki z postaciami Matejki, Kościuszki, carów rosyjskich z rodzinami, cesarzy autriackich itp.

Fotografia na porcelanie u swych narodzin wykorzystywała powłokę kolodionową. Najpierw oddzielano cieniutką błonkę wraz ze zdjęciem, następnie nakładano ją na nośnik (w tym przypadku porcelanę lub emalię), a następnie wypalano w piecu przy zachowaniu odpowiedniej temperatury. W chwili obecnej wykonuje się takie prace metodą komputerową.