Fotografia kryminalistyczna
Z Wikipedii
Fotografia kryminalistyczna wspiera techniki śledcze policji rejestrując: miejsce zdarzenia i ślady odkryte w tym miejscu lub poza nim, ale mogące mieć związek ze zdarzeniem.
Na potrzeby ekspertyz i badań nad zabezpieczonymi śladami oraz ich dokumentacji i wizualizacji fotografia kryminalistyczna wykorzystuje cały dostępny zasób metod fotograficznych, m. in.: fotografię mikroskopową (mikroślady, grafologia), widmową w zakresie wszystkich widzialnych widm światła białego, fotografię w podczerwieni (np. ujawnia niewidoczny gołym okiem usunięty chemicznie tekst pisany), fotografię w ultrafiolecie (np. celem dokumentacji niewidocznych umiejscowionych pod skórą zasinień, podbiegnięć krwawych). Rozwój innych technik śledczych stale stawiał wyzwania fotografii kryminalistycznej, która korzystała ze wszelkich technik i nauki oraz eksperymentów (daktyloskopia) by dokonać rejestracji śladów, a także tego co niewidzialne gołym okiem (np. tekst na spopielonym dokumencie) w imię ujawnienia prawdy i sprawcy. Najwięcej dokonań w zastosowaniu nowości i prowadzeniu eksperymentów ma KGMO, obecnie Komenda Główna Policji.
Fotografia kryminalistyczna wykorzystuje obecnie także techniki analogowe i cyfrowe rejestracji obrazu, jednak ze względu na możliwość komputerowej manipulacji przy zdjęciach cyfrowych (ekspertyzy, analizy, makro- i mikrofotografia), techniki tradycyjne fotochemiczne są nadal niezastąpione i nie rodzą takich niebezpieczeństw (obrona przestępcy zawsze może próbować skutecznie obalić wyniki ekspertyzy udokumentowanej metodą cyfrowej fotografii).
