Franciszek Piekosiński

Z Wikipedii

Franciszek Ksawery Piekosiński (ur. 1844 - zm. 1906) - polski historyk, heraldyk i prawnik, profesor UJ, członek PAU.

Wybitny historyk mediewista, zasłużony na polu edycji dokumentów i pomników prawa staropolskiego. Był także badaczem heraldyki , sfragistyki, filigranistyki i numizmatyki polskiej, zwłaszcza wieków średnich.

Autor odrzuconej później przez historyków hipotezy o runicznym pochodzeniu polskich herbów.

Napisał między innymi:

Heraldyka polska wieków średnich. Kraków 1899.
Poczet rodów szlachty polskiej wieków średnich. Rocznik Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie. Tom II. Lwów 1911.
Średniowieczne znaki wodne, zebrane z rękopisów w archiwach i bibliotekach polskich głównie krakowskich z XIV w., Kraków 1893
Rycerstwo małopolskie w dobie piastowej,Kraków, 1901
Wybór znaków wodnych średniowiecznych, Kraków 1896.
Pieczęcie polskie wieków średnich, Kraków 1899

Wydał między innymi:

Kodeks dyplomatyczny Małopolski, t. I – IV, Kraków 1876-1905
Kodeks dyplomatyczny katedry krakowskiej św. Wacława, cz. I – II, Kraków 1874-1883.
Wypisy heraldyczne z ksiąg poborowych województwa podlaskiego XVI w. Rocznik Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie. Tom II. Lwów 1911
Kodeks dyplomatyczny miasta Krakowa 1257 – 1506. Cz. 1-3 (wyd. i przypisami objaśnił Franciszek Piekosiński).Kraków, 1879-1882
Codex diplomaticus Maioris Poloniae (984 - 1444) (wyd. I. Zakrzewski i F. Piekosiński) t. 1 - 5, Poznań 1877 - 1908
Rachunki dworu króla Władysława Jagiełły i królowej Jadwigi z lat 1388-1420 (w:"Monumenta medii aevi historica", t. 15) Kraków 1896