Front Północno-Zachodni (radziecki)
Z Wikipedii
Front Północno Zachodni - jeden z frontów radzieckich. Po raz pierwszy wystawiony w trakcie wojny ZSRR z Finlandią w zimie 1939/1940. Powstał 7.01.1940 na bazie dowództwa Leningradzkiego Okręgu Wojskowego w celu koordynacji działań 7 armii i 13 armii. Po zakończeniu wojny ponownie przekształcony w Leningradzki Okręg Wojskowy.
Ponownie wystawiony 22.06.1941 w wyniku przekształcenia dowództwa Specjalnego Nadbałtyckiego Okręgu Wojskowego. Jego trzy armie (8, 11, 27) walczyły naprzeciw niemieckiej Grupy Armii "Północ". W ciągu ponad miesięcznego odwrotu jego pobite wojska zostały odrzucone na wyżynę Wałdaj, gdzie otrzymały wzmocnienie (34 armia). W kolejnych miesiącach po mimo kilku przeciwuderzeń front nie poprawił swojego położenie. Dopiero zimą 1941/1942 w wyniku operacji rżewsko-wiaźmiańskiej (por: Kontrofensywy sowieckie 1941/1942) udało mu się okrążyć pod Diamiańskiem wojska 16 armii niemieckiej. Nie udało się jednak zniszczyć tych wojsk, gdyż na wiosną 1942 zostały one odblokowane. W tym czasie front składał się z: 1 Armii Uderzeniowej, 11 armii i 34 armii.
W latach 1942-1943 jego głównym zadaniem była blokada tzw. "występu diamiańskiego", aż do niemieckiej ewakuacji na wiosnę 1943. Następnie do końca 1943 roku blokował Niemców w rejonie jeziora Ilmień, gdzie 20.11.1943 został rozwiązany. Jego wojska (1 Armia Uderzeniowa, 22 armia, 34 armia) trafiły do sąsiednich frontów.
Bibliografia:
- Путеводитель В двух томах, том I, red. Л.В.Двойных, Т.Ф.Каряева, М.В.Стеганцев, 1991
- Военная история Государства Российского, Великая Отечественная Действующая армия 1941-1945 гг., red. В. А. Золотарева, Москва 2005
