Front Stalingradzki
Z Wikipedii
Front Stalingradzki - jeden z frontów sowieckich przeciw wojskom niemieckim w II wojnie światowej.
Utworzony 12 lipca 1942 z wycofanych z rejonu Stalingradu wojsk Frontu Południowo-Zachodniego. Kolejni dowódcy Frontu; matszałek S. Timoszenko, od 23 lipca gen. lejtnant W. Gordow, od 13 sierpnia gen. płk. A. Jeriomienko - do 30 września 1942. Skład Frontu: 62, 63, 64, 21 Armie i 8 Armia Lotnicza. W końcu lipca w skład weszły; 38 i 57 armie oraz Wołżańska Flotyla Wojenna (dowódca kontradmirał D. Rogaczew). Rozwinął sie na linii; Pawłowsk, Wierchni Mamon, Wiereszenka, Serafimowicz, Klecka, Sirotinka, Jeżowka, przeciw części sił niemieckiej Grupy Armii "B". Brał udział w bitwie stalingradzkiej. 9 sierpnia podporzadkowany dowódcy Frontu Południowo-Wschodniego. 28 września 1942 Front Stalingradzki przemianowano na Front Doński, a jego nazwę przejął Front Południowo-Wschodni, który do 18 listopada prowadził walki obronne, a 19 - 30 listopada wspólnie z Frontem Dońskim i Frontu Południowo-Zachodniego dokonał okrążenia 6 Armii niemieckiej pod Stalingradem. 1 stycznia 1943 przemianowany na Front Południowy.
[edytuj] Bibliografia
- Bolszaja Sowietskaja Encykłopedija Moskwa 1978,
- Mała Encyklopedia Wojskowa wyd.: Mon 1967