Front Wyzwolenia Quebecu
Z Wikipedii
Front Wyzwolenia Quebecu (franc. Front de Libération du Québec) powszechnie znane jako FLQ – separatystyczna grupa lewicowa działająca drugiej połowie XX wieku w prowincji Kanady Quebec. Organizacja w latach siedemdziesiątych przyjęła terrorystyczne metody walki politycznej.
Spis treści |
[edytuj] Powstanie i ideologia
Organizacja powstała w początku lat sześćdziesiątych w Montrealu, w Quebecu. Grupa wyznawała ideologię marksizmu w jej anarchistycznej odmianie, w połączeniu z lokalnym (frankofońskim) nacjonalizmem. Założeniami organizacji było zbrojne obalenie rządu prowincji Quebecu, secesja od Kanady i utworzenie w nowym niepodległym kraju społeczeństwa socjalistycznego. Twórcami ideologii organizacji byli dwaj młodzi lewicowi intelektualiści, Charles Gagnon i Pierre Vallieres. Organizacją działalności zbrojnej zajął się belgijski rewolucjonista Georges Schoester. Wielu członków organizacji szkolonych było w ośrodkach OWP w Jordanii. Organizacja składała się z szeregu komórek, luźno z sobą powiązanych. Do najznaczniejszych z nich z nich należały komórka Viger (od Denis-Benjamin Viger), komórka Dippe, komórka Luisa Riela (od Louis Riel), Saint-Denis, Wolności oraz szereg innych. Tajny dokument organizacji zatytułowany Rewolucyjna strategia a rola awangardy zakładał osiągnięcie dalekosiężnych celów politycznych przez fale akcji terrorystycznych, na które miały się składać rabunki, akty przemocy, zamachy bombowe i porwania.
Do końca lat sześćdziesiątych FLQ dokonało około 200 akcji, głównie zamachów bombowych i napadów z użyciem broni palnej. Celem tych ataków były głównie angielskojęzyczne instytucje edukacyjne, banki, rezydencje prominentnych obywateli, instytucje militarne. W wyniku wszystkich tych akcji śmierć poniosło pięć osób. Organizacja planowała także akcje międzynarodowe, z których najbardziej spektakularną miało być wysadzenie w powietrze Statui Wolności w Nowym Jorku. Zdecydowana akcja policyjna doprowadziła do rozbicia wielu komórek i aresztowań. W początku lat siedemdziesiątych w aresztach przebywało już prawie dwudziestu członków organizacji, z czego czterech oskarżonych o morderstwo. Choć aresztowania te sparaliżowały na jakiś czas organizację, nie zahamowały jej działalności.
[edytuj] Porwanie Jamesa Richarda Crossa
5 października 1970 roku komórka organizacyjna Wyzwolenie dokonała porwania Jamesa Richarda Crossa, brytyjskiego dyplomaty, przedstawiciela handlowego w Kanadzie. Za zwolnienie porywacze żądali spełnienia następujących warunków:
- Zwolnienie z więzień wszystkich członków FLQ
- Okup 500 tysięcy dolarów w złocie
- Opublikowanie w środkach masowego przekazu manifestu organizacji
- Ujawnienie danych personalnych tajnych agentów policji inwigilujących organizację
- Bezpieczny transport lotniczy na Kubę lub do Algierii
- Zaprzestanie wszelkich akcji policyjnych przeciw organizacji.
Już w początku grudnia policja odkryła miejsce przetrzymywania zakładnika, lecz w obawie o jego życie powstrzymano się od próby uwolnienia. Zamiast tego przystąpiono do negocjacji. Ich wynikiem było uwolnienie zakładnika, w zamian za umożliwienie emigracji pięciu uczestnikom porwania na Kubę. Po negocjacjach z reżimem Fidela Castro, zezwolono trzem aktywistom na wyjazd. Cross został jednocześnie uwolniony. W kilka lat później odkryto, iż trzech z pięciu porywaczy żyje na wolności w Paryżu (Francja). Po latach wszyscy z nich wyrazili pragnienie powrotu do Kanady. Mimo że ciążył na nich wyrok dożywotniego wygnania, pozwolono im powrócić. Wszyscy zostali obwinieni o popełnione przestępstwa i przyznali się do winy. Sąd wyznaczył im symboliczne kary, w żadnym przypadku nie przekraczające 20 miesięcy aresztu.
[edytuj] Porwanie i zabójstwo Pierre'a Laporte'a
W kilka dni po porwaniu Crossa 10 października, komórka Chénier dokonała porwania wicepremiera rządu Quebecu, Pierre'a Laporte'a. W tydzień po porwaniu policja odkryła ciało zamordowanego ministra. W cztery tygodnie później porywacze i mordercy Laporte'a zostali schwytani, a następnie osądzeni. Porwanie Laporte'a było powodem, dla którego premier Kanady, Pierre Trudeau, ogłosił w prowincji stan wyjątkowy (zgodnie z kanadyjskim War Measures Act). Te wydarzenia w historii Kanady określa się jako kryzys październikowy.
[edytuj] Schyłek działalności FLQ
W wyniku zmasowanej akcji policyjnej, licznych aresztowań i inwigilacji, została rozbita struktura organizacyjna FLQ. Nie od razu jednak organizacja zawiesiła swe działanie, choć znacznie je ograniczyła, a w dalszej konsekwencji niemal całkowicie go zaprzestała. Ostatnimi znanymi aktami terroryzmu (bliższymi już jednak wandalizmowi) były wybuchy bomb zapalających w kawiarniach sieci Second Cup. Oskarżony o ich przeprowadzenie został członek FLQ, Rheal Mathieu, w 1967 skazany na dziewięć lat więzienia za udział w aktach terrorystycznych. Tym razem był to jednak indywidualny akt popełniony w imieniu nie istniejącej już organizacji.
