Gówno artysty
Z Wikipedii
Gówno artysty to znane dzieło włoskiego artysty Piero Manzoni, której inspiracją były prace Marcela Duchampa.
W maju 1961 roku, Manzoni zapakował swoje własne odchody do 90 ponumerowanych puszek. Każda zawierała po 30 gramów ekskrementów i była opatrzona etykietą z nazwą Gówno artysty (w języku włoskim, angielskim, francuskim i niemieckim). Manzoni sprzedał je za cenę ich wagi w złocie.
Ich obecną wartość można wycenić na ok. 30,500 € (25,000 – 35,000 $ lub 120,000 zł).
Po pewnym czasie, w wyniku wewnętrznego ciśnienia i postępującej korozji metalu, część puszek eksplodowała lub zaczęła cieknąć.
[edytuj] Czy to jeszcze jest sztuka?
Dzieło wywołało gorącą dyskusję (trwająca praktycznie do dnia dzisiejszego) na temat granicy sztuki i dobrego smaku. Na łamach prasy ukazało się wiele artykułów krytycznych. Oprócz artykułów epatujących sensacją ("Galeria Tate ceni wyżej ekskrementy niż złoto) ukazało się wiele artykułów zadających pytania o kondycję sztuki, moralność (lub jej brak) artysty i granicę sztuki poza którą nie należy się już dalej posuwać (artykuły w rodzaju: "Gówno artysty" czy też może ta sztuka jest po prostu gówno warta).'
