Generator Marxa
Z Wikipedii
Generator Marxa skonstruowane przez Erwina Marxa w 1924 urządzenie wytwarzające wysokie napięcie impulsowe (nawet rzędu wielu milionów woltów). Generator Marxa w Sandia National Laboratories był elementem Z-maszyny stosowanej do wytwarzania promieniowania rentgenowskiego.
Układ składa się z wielu kondensatorów, oporników i iskierników. Urządzenie zasilane jest napięciem stałym o wysokim napięciu. Kondensatory połączone równolegle poprzez oporniki są ładowane ze źródła zasilania. Po naładowaniu kondensatorów do napięcia wywołującego iskrę na iskierniku następuje przepływ prądu przez iskierniki łączące kolejne kondensatory szeregowo. Rezystancja iskierników podczas przepływu przez nie prądu jest mała w porównaniu z rezystancją rezystorów ładujących, dzięki czemu w czasie działania iskrowników otrzymuje się praktycznie szeregowe połączenie kondensatorów. Oznacza to, że napięcie wyjściowe generatora Marxa jest równe sumie napięć na poszczególnych kondensatorach (równych napięciom przebicia iskierników). Jest to więc klasyczny powielacz napięcia.
Generatory Marxa znajdują zastosowanie w badaniach nad skutkami uderzeń piorunów, były stosowane do przyspieszania cząstek, wytwarzania promieniowania rentgenowskiego. Ze względu na swą prostotę są konstruowane przez amatorów fizyków.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Opis konstrukcji generatora Marxa (www.myzlab.pl)
- Przykład - generator Marxa domowej roboty (www.c4r0-hv.prv.pl)
- Wysokie napięcia (NoweEnergie.org)