Geografia historyczna
Z Wikipedii
Geografia historyczna - dział geografii oraz jedna z nauk pomocniczych historii. Zajmuje się badaniem zróżnicowania przestrzeni w przeszłości, względnie wymiarem historycznym świata współczesnego. Celem geografii historycznej jest zrozumienie dawnej organizacji przestrzennej danego obszaru, jego ewolucję oraz wpływ na stan aktualny.
Pojęcia nowoczesnej geografii historycnej absolutnie nie wyczerpuje powszechnie znany, już podstarzały, podręcznik Stanisława Arnolda "Geografia historyczna Polski", wydana w 1951 roku. Po 1953 roku skreśliono z programów uniwersyteckich studiów historycznych prowadzone wykłady i ćwiczenia z geografii historycznej i których zresztą nie prywrócono do dnia dziesiejszego. Podejmowane próby odrodzenia tej dyscypliny nauki zwykle kończyły się po kilku latach, a niekiedy nawet już w samym zarodku. Tak np. na Uniwersytecie Wroclawskim na którym w latach 1969-1977 prowadzono wykłady monograficzne z geografii historycznej Polski i Sląska. Volodymyr Gulyk
[edytuj] Bibliografia
- Julian Janczak, "Geografia historyczna", w: Ojczyzna bliższa i dalsza, red. J.Chrobaczewski, Warszawa 1993, s 86-89.
Zobacz też:
- państwa historyczne
- krainy historyczne
- atlas historyczny
Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu geografii
[edytuj] Bibliografia
- Józef Szymański, Nauki Pomocnicze Historii, Wydawnictwa Naukowe PWN, 2004, ISBN 83-01-14159-X
