Dyskusja:Goryczka trojeściowa

Z Wikipedii

Goryczka trojeściowa

     Wieloletnia roślina zielna, o wysokości do 1 m, o nierozgałęzionej łodydze wzniesionej. Prostej lub łukowato zwisłej, gęsto ulistnionej na całej długości. Liście duże jajowato lancetowate, 5-nerwowe, ustawione nakrzyżlegle, wyrastają po 1 lub 2 w kątach górnych liści. Kwiaty okazałe, ciemnoniebieskie, o długiej rurce, w gardzieli ciemno nakrapiane, zebrane po 1-2 w kątach liści. 
     Kwitnienie od sierpnia do października. 
     Roślina spotykana często na Podkarpaciu, w Karpatach i Sudetach, na niżu bardzo rzadka; rośnie w lasach, zaroślach, na halach i łąkach górskich. 
     W Polsce osiąga północną granicę zasięgu. 
     Goryczka trojeściowa jest rośliną leczniczą (zawiera związek goryczkowy) znaną już w starożytności. Swą nazwę zawdzięcza królowi illiryjskiemu Gentisowi, który w II w. p.n.e. rozkazał ją stosować przeciw zarazie (prawdopodobnie cholerze). 
     Korzeń goryczki działa pobudzająco na serce i układ nerwowy, wzmaga czynności wydzielnicze gruczołów ślinowych. Działa przeciwgorączkowo i przeciwrobaczno. 

W medycynie ludowej korzenia goryczki stosuje się w przypadku brzydkiego zapachu potu z nóg oraz na ropiejące rany.

     Gatunek podlegający ochronie częściowej.