Grappling
Z Wikipedii
Grappling, walka na chwyty - walka wręcz wykorzystująca techniki chwytów, tj. dźwignie, rzuty (obalenia), duszenia; zabronione są w niej uderzenia.
Słowo "grappling" (także "grapling") to neologizm pochodzący z języka angielskiego. Często używany w Polsce termin "style chwytane" jest niezgodny z polską gramatyką. Potocznie określa się te style jako "chwyciarstwo", jednakże termin ten, choć słowotwórczo poprawny, ma charakter ironiczno-żartobliwy.
Nowoczesną formą walki na chwyty, otwartej dla przedstawicieli dowolnego stylu tego typu są zawody submission wrestling. Przeciwieństwem walki na chwyty jest UDERZANIE czyli ang. striking. Poszczególne style walki na chwyty znacząco różnią się sposobem walki i wykorzystywanymi technikami. Najskuteczniejsze okazują się połączenia stylów, które się uzupełniają w poszczególnych strefach walki (np. Judo w walce stojąc i BJJ w parterze).
Style oparte na chwytach to m.in.
W walce na chwyty stosuje się często dźwignie i duszenia. Charakterystyczne dźwignie w stójce (na staw łokciowy, barkowy i nadgarstki) w ramach wielu stylów walki na chwyty niemal nie istnieją, gdyż kontrola przeciwnika w stójce jest bardzo słaba. Silne wyciągnięcie dźwigni powoduje ból, a później może nastąpić złamanie.
Duszenia - techniki obecne w judo, sambo, BJJ, jiu-jitsu, systemach combat. Wykonywane w stójce i w parterze. Znacznie skuteczniejsze na ziemi ze względu na kontrolę przeciwnika.
Style oparte na chwytach są w większości konfrontacji międzystylowych (MMA i vale tudo) skuteczniejsze od stylów uderzanych (takich jak boks, kickboxing, karate itp.)
