Guliwer (radioodbiornik)

Z Wikipedii

Produkcja pierwszych odbiorników tranzystorowych z zakresem fal krótkich zapowiadana była w Polsce na rok 1965. Były to modele: KROKUS z dzierżoniowskiej Diory i opisywany tu Guliwer z ZRK w Warszawie. Pierwsze egzemplarze "Guliwera" jednak zakresu krótkofalowego nie miały. Na płytce drukowanej pozostawało wolne miejsce na elementy dla tego zakresu. Wytwórca tłumaczył to brakiem w kraju odpowiednich tranzystorów w.cz. oraz anten teleskopowych. Wersja z zakresem KR pojawiła dopiero w 1967 r. Załączone zdjęcia prezentują ten właśnie model.

Antena teleskopowa (na pierwszym zdjęciu rozłożona), po złożeniu była trochę dłuższa od wysokości radia. Z tego powodu była odkręcana i chowana do kanału, biegnącego dołem wzdłuż odbiornika (widoczna na drugim zdjęciu). Baterie zasilające odbiornik umieszczało się w ochronnym pojemniku z tworzywa sztucznego, gdyż często wysączał się z nich elektrolit, niszcząc elementy i połączenia. Dzięki zastosowaniu dużego głośnika eliptycznego odbiornik charakteryzował się dużą siłą głosu i wiernością odtwarzania.

[edytuj] Podstawowe parametry i właściwości

układ elektr.: superheterodyna

tranzystory: AF428 x 4, TG5 x 2, TG50 x 2

zakresy fal: Długie, Średnie, Krótkie

zasilanie: 2 baterie płaskie 3R12 po 4,5V

elementy regulacyjne:

potencjometr siły głosu z wyłącznikiem (na lewej ściance bocznej), przełącznik zakresów, strojenie i precyzer dla KR (na prawej ściance)

gniazda: brak

wymiary: 220x130x58, ciężar ok. 1,5kG z bateriami

lata produkcji: 1965-68

Zobacz też inne odbiorniki produkcji polskiej.