Hans Joachim von Ziethen
Z Wikipedii
Hans Joachim von Ziethen (ur. 14 maja 1699 w Wustrau w hrabstwie Ruppin w Brandenburgii, zm. 26 stycznia 1786 w Berlinie) - pruski generał kawalerii w armii Fryderyka Wielkiego . Służąc w wojsku od 14. roku życia został w 1731 rotmistrzem, w 1735 walczył w wojsku austriackim przeciw Francji i odznaczył się - już jako pułkownik - w drugiej wojnie śląskiej w 1745.
Sławę zjednał sobie jednak dopiero w wojnie siedmioletniej złożywszy dowody męstwa i talentu zwłaszcza w bitwach pod Reichenbergiem[1], Pragą[2], Kollinem[3], Leuthen[4] i Torgau[5]. Za swoje zasługi wojenne został wynagrodzony i otoczony powszechnym szacunkiem, uznawany był za najpopularniejszego dowódcę Fryderyka Wielkiego. W 1794 wzniesiono mu w Berlinie pomnik dłuta J.G. Schadowa, a mały plac przed nim nazwano jego imieniem.
