Henryk Szapiel
Z Wikipedii
Henryk Szapiel (ur. 2 grudnia 1921, zm. 1 maja 1954) – czołowy polski szachista okresu powojennego.
W latach 1948 - 1953 sześciokrotnie wystąpił w finałach mistrzostw Polski, zdobywając dwa medale: srebrny (1953 - Kraków) i brązowy (1951 - Łódź). Oprócz tego dwukrotnie (w latach 1948 i 1952) zajmował w finałowych turniejach IV miejsca. Zdobył również trzy medale drużynowych mistrzostw Polski: dwa srebrne (1947 i 1948 - oba w barwach Pomorza) oraz brązowy (1952 - w barwach Spójni Bydgoszczy). W roku 1950 zwyciężył w ogólnopolskim turnieju w Gdańsku. Czterokrotnie wystąpił w turniejach międzynarodowych, najlepszy wynik osiągając w roku 1949 w Łodzi, gdzie zajął III miejsce. Również czterokrotnie reprezentował barwy Polski w meczach drużynowych. Był także czterokrotnym medalistą mistrzostw Pomorza: dwukrotnie złotym (1949, 1951), srebrnym (1953) i brązowym (1948).
W roku 1954 zmarł przedwcześnie na gruźlicę.[1]
Przypisy:
[edytuj] Linki zewnętrzne
- (en) Henryk Szapiel – wybrane partie szachowe