Henryk VI Reuss von Plauen

Z Wikipedii

Henryk Reuss von Plauen (zm. 1470) – wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1469-1470. Siostrzeniec Ludwika von Erlichshausena.

Pochodził z Turyngii z bardzo rozgałęzionej rodziny von Plauen. Do zakonu krzyżackiego wstąpił w młodym wieku. Początkowo był bratem w jednym z domów zakonnym w Niemczech. Do Prus przybył w latach 20. XV wieku. Objął tam funkcję wójta tczewskiego. W 1433 roku został komturem Bałgi, w 1440 wójtem Natangii. Od 1441 roku pełnił urząd wielkiego szpitalnika i komtura elbląskiego. Jako siostrzeniec wielkiego mistrza szybko zdobywał wpływy i pozycję. Faktycznie to on był zwierzchnikiem zakonu krzyżackiego w czasach Ludwika von Erlichshausena. W trakcie wojny trzynastoletniej objął dowództwo nad armią i wsławił się pokonaniem wojsk polskich w bitwie pod Chojnicami. Po pokoju toruńskim 1466 roku został komturem pasłęckim. Po śmierci wuja w 1467 objął namiestnictwo nad zakonem. Osiadł w Morągu i oczekiwał na dalsze posunięcia króla polskiego, zwlekając z zebraniem krzyżackiej kapituły generalnej. Naciskany przez Kazimierza IV Jagiellończyka zwołał ją do Królewca w 1469 roku. Jego wybór na wielkiego mistrza był tylko formalnością, 17 października 1469 roku dostojnicy zakonni jednogłośnie obrali go zwierzchnikiem zakonu. Niezwłocznie po wyborze udał się na sejm do Piotrkowa, gdzie 1 grudnia 1469 złożył hołd lenny przed królem polskim . W drodze powrotnej z Polski do Prus zaniemógł i doznał paraliżu, który uniemożliwił mu dalszą podróż. Zmarł w Morągu 2 stycznia 1470. Pochowany został w katedrze w Królewcu.