Henryk Vogler
Z Wikipedii
Henryk Vogler (ur. 6 marca 1911 w Krakowie, zm. 19 lutego 2005 tamże), pisarz i krytyk literacki, pierwszy redaktor naczelny Wydawnictwa Literackiego; mąż Romany Próchnickiej.
W 1933 ukończył Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego, w latach 1939–1941 studiował na Wydziale Filologii Polskiej Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie[1]. W latach 1942–1945 był więziony w niemieckim obozie koncentracyjnym Groß-Rosen.
Był autorem powieści psychologiczno-obyczajowych na temat m.in. martyrologii Żydów, utworów scenicznych, słuchowisk, szkiców literackich. Kierownik artystyczny teatru im. Słowackiego; redaktor Życia Literackiego, publikował m.in. w Ziemi Kaliskiej i Południowej Wielkopolsce.
- Niepospolici, 1956
- Ocalony z otchłani, 1957
- Romanse literatury, 1964
- Tadeusz Różewicz, 1972
- Dwanaście białych wielbłądów i inne utwory dramatyczne, 1974
- Autoportret z pamięci. Cz. 1, Dzieciństwo i młodość, 1978
- Autoportret z pamięci. Cz. 2, Wiek męski, 1979
- Autoportret z pamięci. Cz. 3, Dojrzałość, 1981
- Śmierć w Paryżu, 1987
- Wstęp do fizjologii strachu, 1990
- Wyznanie mojżeszowe : wspomnienia z utraconego czasu, 1994
- Ojczenasz : niby powieść, 1996
Przypisy
- ↑ Kto jest kim w Polsce, Warszawa 1993, s. 765.
Kategorie: Zalążki artykułów - biografia • Kawalerowie Orderu Odrodzenia Polski • Ludzie związani z Kaliszem • Ludzie związani z Krakowem • Ludzie związani ze Lwowem • Polscy Żydzi • Polscy teoretycy kultury • Polska krytyka literacka • Więźniowie niemieckich obozów koncentracyjnych • Urodzeni w 1911 • Zmarli w 2005 • Pochowani na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie
