Hilda z Whitby

Z Wikipedii

Święta Hilda z Whitby (ur. 614, zm. 680) – mniszka, święta Kościoła katolickiego.

[edytuj] Życiorys

Hilda urodziła się w 610 roku w Northumbrii. Była córką Hererika, siostrzeńca króla-męczennika Edwina z Northumbrii. Ochrzczona w wieku 13 lat, w dwadzieścia lat później wstąpiła do zakonu. Ok. 647 r. została przeorszą wielkiego klasztoru w Hartlepool. W tej epoce wiele klasztorów było koedukacyjnych, jak w Hartlepool. Dziesięć lat później Hildę przeniesiono do Streaneshalch, znanego potem jako Whitby. Jako opatka święta była odpowiedzialna za wszystko, co działo się w opactwie, za wyjątkiem życia duchowego mnichów i mniszek. Hilda namówiła ich, by studiowali Pismo Święte, uczyli się łaciny i nieustannie zaświadczali swą służbę Bogu dobrymi uczynkami. Była bardzo popularna wśród współczesnych jej angielskich mnichów. Była wielkim autorytetem wśród uczonych, władców i zwykłych ludzi, którzy często prosili ją o radę. Najprawdopodobniej renoma opactwa przez nią kierowanego zadecydowała, że właśnie tu w latach 663-664 odbył się synod dotyczący obchodów Wielkanocy. Przez ostatnie siedem lat życia święta ciężko chorowała. Lecz nawet do śmierci na nękającą ją chorobę nie zaniedbała swych obowiązków.

Wspomnienie św. Hildy z Whitby obchodzone jest 17 listopada.