Hipoplazja zatok szczękowych
Z Wikipedii
Hipoplazja zatok szczękowych (ang. maxillary sinus hypoplasia) – zaburzenie rozwojowe, polegające na jednostronnym lub obustronnym zmniejszeniu objętości jamy zatoki szczękowej. Oprócz zmniejszenia objętości zatoki stwierdza się powiększenie objętości jamy nosowej i oczodołu po stronie hipoplastycznej zatoki. Wyróżniono trzy typy zaburzenia diagnozowane na podstawie badania tomografii komputerowej[1]:
- typ I (hipoplazja zatoki miernego stopnia, prawidłowo wykształcony wyrostek haczykowaty)
- typ II (hipoplazja zatoki miernego do średniego stopnia, hipoplastyczny wyrostek haczykowaty, nieprawidłowo wykształcony lejek sitowy)
- typ III (hipoplazja zatoki dużego stopnia z brakiem światła zatoki, aplastyczny wyrostek haczykowaty).
Przypisy
- ↑ Bolger WE, Woodruff WW Jr, Morehead J, Parsons DS. Maxillary sinus hypoplasia: classification and description of associated uncinate process hypoplasia. Otolaryngol Head Neck Surg. 103, 5 (Pt 1), 759-765. 1990. PMID 2126098.
[edytuj] Bibliografia
- Bogdan Pruszyński (red.): Radiologia. Diagnostyka obrazowa. Rtg, TK, MR i radioizotopy. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003, ss. 132-133. ISBN 83-200-2780-2.
