Hohenlohe
Z Wikipedii
Ród Hohenlohe – niemiecki ród arystokratyczny wywodzący się z Frankonii. W ciągu stuleci podzielił się w liczne linie. W XVIII w. uzyskał tytuł książąt cesarstwa (niem. Reichsfürst). W 1840 r. linia książąt zu Hohenlohe-Schillingsfürst uzyskała tytuł książąt Raciborza i Corvey (niem. Herzog von Ratibor, Fürst von Corvey). Książęta zu Hohenlohe-Öhringen w 1861 r. otrzymali tytuł książąt Ujazdu (niem. Herzog von Ujest).
Spis treści |
[edytuj] Pochodzenie rodu
Za najstarszego przedstawiciela rodu uznaje się Krafta zu Hohenlohe. Jego siedzibą miał być gród Hohlach koło Uffenheim.
Dwukrotnie przedstawiciele rodu sprawowali najwyższą władzę w zakonie krzyżackim. Wielkimi mistrzami zakonu byli w latach: 1244-1249 – Heinrich III von Hohenlohe (zm. 1249 r.) i 1297-1303 Gottfried von Hohenlohe (zm. 1310 r.).
[edytuj] Przedstawiciele rodu
- wielki mistrz zakonu krzyżacki – Heinrich III von Hohenlohe (zm. 1249 r.)
- wielki mistrz zakonu krzyżacki – Gottfried von Hohenlohe (zm. 1310 r.)
- biskup wrocławski – Joseph Christian Hohenlohe-Bartenstein (zm. 1817 r.)
- generał – Fryderyk Ludwik Hohenlohe (zm. 1818 r.)
- premier Prus – Adolf zu Hohenlohe-Ingelfingen (zm. 1873 r.)
- kanclerz cesarstwa niemieckiego – Chlodwig zu Hohenlohe-Schillingsfürst (zm. 1901 r.)
[edytuj] Genealogia
Główne linie rodu von Hohenlohe[edytuj] Bibliografia
- K. Schumm, zu Hohenlohe (Adelsfamilie), w: Neue Deutsche Biographie, Bd 9, Berlin 1972, s. 484 i nn.;
- A. Kuzio-Podrucki, Korzenie i śląskie dzieje rodu von Hohenlohe, w: Przyczynki do heraldyki i genealogii szlachty śląskiej, Tarnowskie Góry 1998, s. 27 i nn.;
- A. Kuzio-Podrucki, Rodowód książąt Raciborza z rodów von Hessen i von Hohenlohe w: Opactwo cysterskie w Rudach na Górnym Śląsku, p. red. L. Kajzera, Katowice 2001.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Genealogia rodziny w: M. Marek, Genealogy.Eu
