Humanae vitae
Z Wikipedii
Humanae vitae - encyklika papieża Pawła VI na temat regulacji narodzin, wydanej 25 VII 1968. Podzielona została na trzy części:
- nowe aspekty problemu i kompetencje Magisterium (nr 2-6)
- pryncypia doktrynalne (nr 7-18)
- dyrektywy pastoralne (nr 19-30)
Bardzo ważna jest druga część, w której papież powtórzył naukę Soboru Watykańskiego II na temat miłości małżonków i odpowiedzialnej prokreacji, nierozerwalności małżeństwa oraz jednoczącej i prokreacyjnej rangi aktu małżeńskiego.
Dokument stwierdza zdecydowanie, że "każdy akt małżeński musi być otwarty na przekazywanie życia" (nr 11), choć dopuszcza naturalną regulację poczęć (nr 16), podczas gdy zabronione zostało jakiekolwiek działanie o charakterze antykoncepcyjnym i wczesnoporonnym (tak więc każda ze sztucznych metod zapobiegania ciąży - nr 14).
Bardzo ważną rolę w powstaniu encykliki odegrał ówczesny biskup Krakowa kardynał Karol Wojtyła, który tę tematykę poruszył wcześniej w swojej książce pt. Miłość i odpowiedzialność. Kardynał Wojtyła na prośbę Pawła VI utworzył w Krakowie specjalną komisję, która miała przygotować materiały do encykliki. Członek tej komisji ksiądz Andrzej Bardecki wspominał później: Wspólnie w szeregu spotkań, przygotowaliśmy materiały, które kardynał Wojtyła przekazał Pawłowi VI. Kiedy porównywałem potem encyklikę "Humanae vitae" z naszymi materiałami, stwierdziłem, że co najmniej 60 procent materiałów krakowskich weszło do encykliki 1.
Encyklika wywołała falę głosów krytycznych, które do dziś nie milkną. Skłoniło to wiele episkopatów do szerszego i głębszego upowszechnienia idei Humanae vitae wśród wiernych.
Jednym z teologów moralnych sprzeciwiających się ideom zawartym w encyklice jest Charles Curran.
[edytuj] Linki zewnętrzne
Przypis 1: A. Bujak, M. Rożek, Wojtyła, s.165, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 1997
