I bitwa pod Ypres
Z Wikipedii
| I bitwa pod Ypres I wojna światowa |
|||||||||||||
 I bitwa pod Ypres |
|||||||||||||
| Data | 19 października – 22 listopada 1914 | ||||||||||||
| Miejsce | okolice miasta Ypres | ||||||||||||
| Wynik | zwycięstwo aliantów | ||||||||||||
| Terytorium | Belgia | ||||||||||||
|
|||||||||||||
I bitwa pod Ypres – ostatnia większa bitwa I wojny światowej w roku 1914. Część tzw. wyścigu do morza.
Brytyjski Korpus Ekspedycyjny pod wodzą marszałka Johna Frencha został przerzucony na północ i zasilony dwiema nowymi dywizjami, które właśnie wylądowały w Belgii. W pobliżu miasta Ypres napotkano i zatrzymano oddziały niemieckie. Belgowie otworzyli śluzy rzeki Yser, zalewając nisko położone tereny i powstrzymując Niemców przed dalszym marszem. Miasto Ypres zostało zniszczone atakami lotniczymi i artyleryjskimi.
Niemcy nazwali bitwę "rzezią niewiniątek" (niem. Kindermord). Armie niemieckie składały się głównie z młodych ochotników, studentów. Poniosły one wielkie straty w starciu z mniejszymi ale bardziej doświadczonymi oddziałami brytyjskimi, wśród których było wielu weteranów II wojny burskiej. W skład korpusu brytyjskiego wchodzili także żołnierze z Indii. Brytyjski Korpus Ekspedycyjny został mocno osłabiony podczas I bitwy pod Ypres, ale dała ona aliantom czas na przegrupowanie sił.
W 1917, żołnierze alianccy walczący pod Ypres, zostali odznaczeni orderem Mons Star. Ostatni z nich, Alfred Anderson, zmarł w listopadzie 2005 roku.
