Ismail

Z Wikipedii

Ismail I Samanida (zm. 907) – perski (tadżycki) władca z dynastii Samanidów, młodszy brat Nasira I. W 874, wykorzystując zamieszki w Bucharze przyłączył to miasto do państwa Samanidów, panując w nim odtąd jako udzielny książę. Od 892, po śmierci brata, sprawował władzę w całym państwie, w którym rangę stolicy otrzymała Buchara. W 900 odparł zwycięsko pod Balchem najazd Saffarydów ze wschodniego Iranu, włączając następnie ich kraj do swoich posiadłości. W rezultacie jego sukcesów powstało państwo sięgające od południowych wybrzeży Morza Kaspijskiego po Hindukusz i od Syr-Darii po środkowo-wschodni Iran. Za jego panowania nastąpił znaczny rozkwit sztuki (np. słynne mauzoleum władcy), narodziła się także tadżycka świadomość narodowa. Już jednak w chwili śmierci Ismaila w państwie zaczęły się narastać ruchy odśrodkowe. Ismail I Samanida jest współcześnie uważany za jednego z tadżyckich bohaterów narodowych.