Języki oceaniczne
Z Wikipedii
Języki oceaniczne (języki wschodnioaustronezyjskie) - podrodzina języków austronezyjskich, którymi posługuje się około 2-2,5 mln rdzennych mieszkańców wysp Oceanii. Do głównych zespołów języków oceanicznych zaliczają się języki mikronezyjskie i języki polinezyjskie. Poszczególnymi językami tej grupy posługuje się zazwyczaj kilka-kilkadziesiąt tysięcy osób, zamieszkujących wyspę lub archipelag. Do najczęściej używanych należą języki: fidżijski (300 tys. - blisko spokrewniony z polinezyjskimi), samoański (235 tys.) oraz maoryski, tahitański, tonga i tolai (po 100 tys.).
Klasyfikacja języków oceanicznych:
- języki austronezyjskie
- języki oceaniczne (wschodnioaustronezyjskie) (2,2 mln)
- języki mikronezyjskie (170 tys.)
-
-
- yap (5 tys.)
- karoliński (5 tys.)
- kiribati (gilbertański) (70 tys.)
- kusajski (4 tys.)
- marszalski (25 tys.)
- nauruański (6 tys.)
- ngatik
- ponape (20 tys.)
- chuuk (30 tys.)
- ulithi
-
-
- języki wschodniofidżyjsko-polinezyjskie
- języki wschodniofidżyjskie
- język fidżyjski (300 tys.)
- języki polinezyjskie (1 mln)
- języki wschodniofidżyjskie
- języki mikronezyjskie (170 tys.)
- języki oceaniczne (wschodnioaustronezyjskie) (2,2 mln)