Z Wikipedii
Jaśminowiec wonny (Philadelphus coronarius L.) – gatunek krzewu z rodziny hortensjowatych[1]. Nieprawidłowo nazywany bywa jaśminem (jaśmin to zupełnie inny rodzaj roślin). Pochodzi z południowo-wschodniej Europy oraz obszarów Kaukazu i Armenii. W Polsce jest uprawiany.
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- krzew wysokości do 3 m, dość silnie rosnący, o sztywnych, wyprostowanych pędach i łukowato przewieszających się starszych gałęziach.
- Liście
- Eliptyczne, zaostrzone, drobno ząbkowane, nagie (tylko na spodniej stronie występują kępki włosków na nerwach). Liście mają długość 4-8 cm - 6-11 par ząbków.
- kwiaty
- Kwitnie na przełomie maja i czerwca, zwykle bardzo obficie. Ma dość duże, białokremowe kwiaty złożone z 4 nagich działek kielicha, 4 płatków korony, 1 słupka i licznych pręcików. Kwiaty mają silny, przyjemny zapach i średnicę 2,5-3,5 cm.
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina ozdobna. Polecany przede wszystkim do parków i zieleni osiedlowej. Bardzo ceniony ze względu na silny zapach kwiatów (nie wszystkie odmiany mają pachnące kwiaty). Jest mało wymagający w stosunku do gleby i bardzo wytrzymały na mrozy. Może rosnąć zarówno w słońcu, jak i w półcieniu. Najładniej prezentuje się sadzony pojedynczo, lub w niewielkich grupach.
Przypisy
[edytuj] Bibliografia
- Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
- Maciej Mynett, Magdalena Tomżyńska: Krzewy i drzewa ozdobne. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1999. ISBN 83-7073-188-0.
Galeria zdjęć i grafik
