James Hillman
Z Wikipedii
James Hillman (ur. 1926) - amerykański psycholog mieszkający w Connecticut. Nawiązuje krytycznie do psychologii Carla Gustava Junga. Jego psychologia jest nazywana politeistyczną.Rozwijana przez niego od przeszło czterdziestu lat psychologia archetypowa [ang. archetypal psychology] wyrasta w pewnej mierze z dokonań C.G. Junga (Hillman był jego uczniem, a potem przez długi czas dyrektorem programowym Instytutu C.G. Junga w Zurichu), jakkolwiek – w swej zasadniczej części – zawiera wątki wobec nurtu analitycznego zdecydowanie krytyczne. Głównym źródłem inspiracji jest dla Hillmana filozofia – poczynając od Heraklita, przez Platona, Plotyna, Proklosa, Ficinę (i cały renesansowy neoplatonizm), Vico, Duranda, Bachelarda czy Corbina. Korzystając obficie z dorobku wspomnianych myślicieli stworzył Hillman niezwykle interesującą i oryginalną koncepcję, która całkiem słusznie bywa często stawiana – jako autonomiczna propozycja – w jednym rzędzie z psychoanalizą Freuda i psychologią analityczną Junga. Pojęcie duszy [ang. soul] to centralny temat wszystkich właściwie dzieł Jamesa Hillmana. Próżno jednak szukać u niego jakiejś jednoznacznej, przeprowadzonej zgodnie z drobiazgowymi wymaganiami definicji tego terminu (czy raczej: tego fenomenu). Hillman powiada jednak wielokrotnie, że dusza jest bazowym obrazem i podstawową metaforą każdej prawdziwej psychologii. „Mówiąc o duszy”, pisze, „mam przede wszystkim na myśli pewną perspektywę, a nie substancję; raczej punkt widzenia, a nie rzecz samą”. W innym miejscu dodaje, że dusza, to „nieznany czynnik, który przemienia zdarzenia w przeżycia i umożliwia doświadczenie miłości”. Charakteryzuje też duszę, pisząc o jej intymnym związku ze śmiercią i patologią, o jej religijnej (dalekiej jednak od ortodoksji) proweniencji i o jej imaginatywnej, obrazowej naturze. Istotne miejsce w rozważaniach Hillmana zajmuje temat duszy świata, anima mundi – psychologia zatem nie powinna ograniczać się do jednostek, lecz poszukiwać przejawów psyche wszędzie, w dosłownym sensie tego słowa.
[edytuj] Wybrana bibliografia
- Archetypal Psychology, Uniform Edition, Vol. 1 (Spring Publications, 2004)
- City and Soul, Uniform Edition, Vol. 2 (Spring Publications, 2006)
- Senex and Puer, Uniform Edition, Vol. 3 (Spring Publications, 2006)
- A Terrible Love of War (2004)
- The Force of Character (2000)
- The Soul's Code: On Character and Calling (1997)
- Kinds of Power: A Guide to its Intelligent Uses (1995)
- Healing Fiction (1994)
- We've Had a Hundred Years of Psychotherapy (and the World's Getting Worse) (with Michael Ventura) (1993)
- The Thought of the Heart and the Soul of the World (1992)
- A Blue Fire: Selected Writings of James Hillman introduced and edited by Thomas Moore (1989)
- Anima: An Anatomy of a Personified Notion (1985)
- Inter Views (with Laura Pozzo) (1983)
- The Myth of Analysis: Three Essays in Archetypal Psychology (1983a)
- The Dream and the Underworld (1979)
- Re-Visioning Psychology (1975)
- Loose Ends: Primary Papers in Archetypal Psychology (1975a)
- Pan and the Nightmare (1972)
- Suicide and the Soul (1964)
