Jan Ekier

Z Wikipedii

Jan Ekier (ur. 29 sierpnia 1913 w Krakowie) - pianista, pedagog, kompozytor, redaktor.

Syn kompozytora muzyki tanecznej, brat pianistki. Naukę gry na fortepianie rozpoczął prywatnie u Olgi Stolfowej, jednej z najwybitniejszych pianistek w Krakowie. Kształcił się pod jej okiem w szkole muzycznej im. Władysława Żeleńskiego. Dodatkowe lekcję gry pobierał u Bernardina Rizziego. 1932-1934 studia muzykologiczne na UJ. 1934-1939 wyższe studia muzyczne w Konserwatorium Warszawskim, kier. fortepianu u prof. Zbigniewa Drzewieckiego i kier. kompozycji u prof. Kazimierza Sikorskiego. 1940-1941 uczył się gry na organach u prof. Bronisława Rutkowskiego. Był jednym z założycieli Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Gdańsku, pełniąc w pierwszych latach jej istnienia (1947-1948) funkcję rektora uczelni.

Od 1959 r. pełni funkcję redaktora naczelnego Wydania Narodowego Dzieł Fryderyka Chopina. W 1995 otrzymał doktorat honorowy Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina.

Podczas powstania warszawskiego działał w konspiracji.

Mąż aktorki Danuty Szaflarskiej.

[edytuj] Kompozycje

• Dwa preludia na fortepian (1932)
• Humoreska na fortepian (1933)
• Straszak balet dziecięcy (1933)
• Śmierć fauna obrazek sceniczny (1933)
• Dwa mazurki na fortepian (1933)
• Kołysanka na fortepian (1933)
• Tempo dnia balet (1934)
• Toccata na fortepian (1935)
• Mazurek na fortepian (1935)
• Suita góralska (wersja I) na orkiestrę kameralną (1935)
• Krakowiak na fortepian (1936)
• Suita góralska (wersja II) na orkiestrę symfoniczną (1937)
• Wariacje i fuga na kwartet smyczkowy (1937)
• Taniec góralski na fortepian (1938)
• Kolorowe melodie na fortepian (1949)
• Koncert fortepianowy (1949)
• Kolorowe melodie na chór mieszany i orkiestrę symfoniczną (1951)