Jan Niemira
Z Wikipedii
Jan Niemira (Niemir) h. Jastrzębiec - (ur. w II połowie XIV w., zm. po 1422/23 r.) - bojar litewski, koniuszy w. ks. Witolda 1398, namiestnik połocki 1412 – 1413 [1].
Niemira używający chrześcijańskiego imienia Jan występuje często w źródłach historycznych z lat 1398 – 1423. Tytułem przykładu należy wskazać księgę wydatków malborskiego ministra skarbu, gdzie w części dotyczącej wydatków wielkiego mistrza Konrada von Jungingen w celu podboju Żmudzi przez Zakon Krzyżacki za lata 1398 – 1401 w punkcie dotyczącym wydatków ponoszonych na miejscu na koszty noclegu posłów z Wielkiego Księstwa Litewskiego wymieniony został kilkakrotnie m.in. właśnie Jan Niemira [2].
W roku 1412 Jan Niemira wziął udział wraz z Zinowiewem Bartoszycem w poselstwie Jagiełły i Witolda do Nowogrodu w sprawie wojny z Inflantami [3].
W roku 1413 uczestniczył w akcie unii horodelskiej, gdzie wraz z 46 innymi przedstawicielami rodów bojarów litewskich wyznania rzymskokatolickiego został przyjęty do polskich rodów herbowych. Jan Niemira przyjął herb Jastrzębiec a do herbu tego adoptował go biskup krakowski Wojciech Jastrzębiec [4]. Pieczęć Jana Niemiry nie zachowała się przy dokumencie unii horodelskiej.
Pieczęć z herbem Jana Niemiry i łacińskim podpisem „+ s(igillum) x iohan(n)is x de x wselub x” zachowała się po dziś dzień pod dokumentem strony polsko-litewskiej pokoju mełneńskiego z 1422 r. (pokój z Zakonem Krzyżackim), pod którym to dokumentem swoje pieczęcie w charakterze gwarantów przystawiło 95 dostojników polskich i litewskich oraz 17 miast [5].
Jan Niemira był właścicielem dóbr Wsielub w powiecie nowogrodzkim, gdzie na początku XV w. ufundował istniejący do dnia dzisiejszego kościół parafialny [6].
Potomkowie Jana Niemiry h. Jastrzębiec używali początkowo nazwiska Niemirowicz. Jeden z jego synów Mikołaj Niemirowicz ufundował istniejący do dnia dzisiejszego Kościół Trójcy Przenajświętszej w Iszkołdzi. Począwszy od jednego z wnuków Jana Niemiry Jakuba Niemirowicza zwanego „Szczyt” członkowie tego rodu używali również nazwiska Szczyt(t) oraz Szczyt(t)-Niemirowicz lub Niemirowicz-Szczyt(t).
Obecnie żyjący potomkowie Jana Niemiry wywodzący się z gałęzi kasztelańskiej rodu, odnoga kożangródzka (od dóbr Kożangródek – obecnie Białoruś), są Polakami, mieszkają głównie w Warszawie i okolicach oraz używają nazwiska Niemirowicz-Szczytt.
Rodzina Niemirowicz-Szczytt h. Jastrzębiec to jedna z dwóch (obok Radziwiłłów) żyjących obecnie rodzin, co do których istnieje pewność, że pochodzą po mieczu w prostej linii od któregoś z bojarów litewskich uczestniczących w akcie unii horodelskiej.
Przypisy
- ↑ Semkowicz, W. "O litewskich rodach bojarskich zbratanych ze szlachtą polską w Horodle roku 1413, w: Lithuano-Slavica Posnaniensia. Studia Historia, t. III, Poznań 1989, s. 49
- ↑ http://www.obn.olsztyn.pl/komunikaty/4_2006/streszczenie_niem_4_2006.pdf
- ↑ Semkowicz, W. "O litewskich rodach bojarskich zbratanych ze szlachtą polską w Horodle roku 1413, w: Lithuano-Slavica Posnaniensia. Studia Historia, t. III, Poznań 1989, s. 49
- ↑ Semkowicz, W. "O litewskich rodach bojarskich zbratanych ze szlachtą polską w Horodle roku 1413, w: Lithuano-Slavica Posnaniensia. Studia Historia, t. III, Poznań 1989, s. 49
- ↑ Przemysław Nowak i Piotr Pokora "Dokumenty strony polsko-litewskiej pokoju mełneńskiego z 1422 roku, oznań 2004, s. 83 i n.
- ↑ http://www.radzima.org/pub/pomnik.php?nazva_id=hrnausie02