Jan Robel

Z Wikipedii

Jan Zygmunt Robel (ur. 28 sierpnia 1889 zm. 24 maja 1962), polski chemik, pracownik naukowy Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek zespołu badającego zbrodnię katyńską.

Ukończył chemię na Uniwersytecie Jagiellońskim, w 1912 roku obronił doktorat w Zakładzie Chemii Lekarskiej UJ. W okresie międzywojennym był pracownikiem naukowym UJ. W 1939 roku został aresztowany w trakcie Sonderaktion Krakau i uwięziony w w obozie koncentracyjnym Sachsenhausen. Po uwolnieniu z obozu w lutym 1940 roku współorganizował tajny Wydział Lekarski UJ pełniąc funkcję kierownika Oddziału Chemicznego Instytutu Medycyny Sądowej i Kryminalistyki^[1]. Od maja 1943 prowadził badania dowodów rzeczowych zbrodni katyńskiej przywiezionych do Krakowa przez Niemców. Protokół jego badań, a właściwie zachowana przed doktora kopia - oryginał zaginął w czasie wojny, stanowi jeden z istotnych dowodów potwierdzających udział Rosjan w tej zbrodni^[2].

Po wyzwoleniu Krakowa rozpoczął prace zmierzające do przekształcenia Oddziału Chemicznego UJ w Instytut Ekspertyz Sądowych, prace te przerwało aresztowanie w marcu 1945 przez NKWD poszukujące ukrytych dowodów zbrodni katyńskiej. Po opuszczeniu więzienia w maju 1945 został kierownikiem Instytut Ekspertyz Sądowych i prowadził badania nad zbrodniami nazistowskimi, m.in zespół pod jego kierownictwem udowodnił w grudniu 1945^[3] użycie Cyklonu-B do mordowania więźniów w komorach gazowych, podważając teorię o użyciu tego gazu do dezynfekcji (Cyklon-B zabija tylko organizmy tlenowe).

Po zwolnieniu z więzienia pracował przy odtwarzaniu Instytutu, którego został pierwszym kierownikiem. Prowadził również wykłady z Chemii na Wydziale Lekarskim, jednocześnie był kierownikiem Zakładu Chemii Lekarskiej.

Przypisy