Jan Sztaudynger

Z Wikipedii

Jan Izydor Sztaudynger (ur. 28 kwietnia 1904 w Krakowie, zm. 12 września 1970 w Krakowie) - polski poeta i satyryk.

Miał w żyłach krew polską, niemiecką, francuską i ciekawą genealogię. Wiersze pisał już w dzieciństwie, jako 9 letni chłopiec napisał wypracowanie o wakacjach wierszem, co zadziwiło zarówno jego kolegów jak i nauczyciela. Był uczniem II LO im. Jana III Sobieskiego w Krakowie. Studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Debiutował tomikiem wierszy "Dom mój" ze wstępem Karola Huberta Rostworowskiego w roku 1925.

Członek grupy literacko-artystycznej Helion. W latach 1928-1935 nauczyciel szkół średnich, organizator i teoretyk teatrów lalkowych. W 1937-1939 pracownik Kuratorium Szkolnego w Poznaniu i wykładowca na Uniwersytecie Poznańskim. Po wojnie osiadł w Szklarskiej Porębie, a następnie przeniósł się do Łodzi, gdzie do roku 1954 pracował w Państwowej Szkole Dramatycznej Teatru Lalek. Był także współorganizatorem teatrów oraz, w latach 1950-1954, redaktorem czasopisma "Teatr Lalek". Od 1954 do 1970 r. mieszkał w Zakopanem. Tłumaczył również z literatury niemieckiej (m.in. Johanna Wolfganga Goethego).

Ojciec Anny Sztaudynger-Kaliszewicz autorki wspomnień o ojcu Życie nie jest fraszką : opowieść o pasjach, przyjaźniach i przesądach Jana Sztaudyngera (1994) i ekonomisty Jana Jacka Sztaudyngera.

Został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.

[edytuj] Twórczość

Zbiory satyr oraz fraszek, m.in.:

• Piórka z Worka (1954)
• Warszawskie piórka (1956)
• Śmiesznoty na kaca (1968)
• Piórka kradzione (1974), wydane pośmiertnie.
• Na kaca tylko baca(1982),wydanie pośmiertne

Zbiory wierszy, m.in.:

• Dom mój (1926)
• Kantyczki śnieżne (1934)
• Strofy wrocławskie (1947)
• Poezje wybrane (1974].

Prace teatralne, m.in.:

• Marionetki (1938)
• Teatr lalek w Polsce (1961).

Także utwory dla dzieci, wspomnienia Szczęście z datą wczorajszą (1974).