Jeden dzień Iwana Denisowicza
Z Wikipedii
Jeden Dzień Iwana Denisowicza (ros. Один день Ивана Денисовича) – opowiadanie Aleksandra Sołżenicyna opublikowane w roku 1962 w radzieckim magazynie literackim Nowy Mir.
Książka opisuje jeden dzień więźnia sowieckiego łagru, Iwana Denisowicza Szuchowa.Pierwszy utwór laureata literackiej Nagrody Nobla. Po opublikowaniu w 1962 roku w „Nowym Mirze” przyniósł autorowi międzynarodowy rozgłos. Przez 25 lat obowiązywał w Polsce zakaz jego drukowania. Oparta na wątkach autobiograficznych opowieść w realistyczny sposób odtwarza losy zwykłego człowieka zesłanego do gułagu. Lektura szkolna.Akcja rozgrywa się w ściśle określonych ramach czasowych: od pobudki do nocy. Tytułowy bohater to kołchoźnik skazany za drobne wykroczenie na długi pobyt w obozie pracy, człowiek prosty, którego cały spryt, inteligencja i energia życiowa skierowane są na przeżycie do następnego dnia. Zna reguły życia obozowego, wszystkimi możliwymi sposobami stara się zdobyć trochę pożywienia i uniknąć za to kary.
Opowiadanie utrzymane w narracji trzecioosobowej zawiera opisy sytuacji, dialogi więźniów (specyfika gwary obozowej), refleksje bohaterów, które tworzą szczególną całość językową i artystyczną. Niektórzy krytycy uznają Jeden dzień Iwana Denisowicza za najlepszy utwór Sołżenicyna, który beznamiętnie i spokojnie ukazuje czytelnikowi całą prawdę o wynaturzeniach Gułagu. Jeden dzień Iwana Denisowicza to jedno z pierwszych literackich świadectw dotyczących obozów pracy. Decyzję o zgodzie na jego druk podjęło Biuro Polityczne KC KPZR pod przewodnictwem N. Chruszczowa. Publikacja utworu stała się sensacją polityczną i literacka.
