Jerzy Dołgoruki

Z Wikipedii

Jerzy I Dołgoruki, ros. Юрий Долгорукий (ur. w latach 90. XI wieku, zm. 15 maja 1157) – kniaź rostowsko-suzdalski (od 1117) oraz wielki książę kijowski (1155-1157), szósty syn Włodzimierza II Monomacha. Uznawany za założyciela Moskwy.

Do śmierci ojca w 1125 r. rządził Księstwem Włodymirsko-Suzdalskim. W 1125 r. przeniósł stolicę Księstwa Rostowsko-Suzdalskiego z Rostowa do Suzdala. Po 1132 r. ruszył na podboje na południe zajmując Perejasław oraz Kijów.

Założył szereg twierdz oraz miast, m.in. Dubnę, Ksjatyń, Peresław Zaleski, także miasta takie jak Moskwa, otoczona fosą oraz drewnianą palisadą (1156) oraz Dmitrów, założony w 1154 roku.

W 1149 r. rozbił wojska wielkiego księcia Izjasława II i oblegał Kijów, jednak został zmuszony do powrotu do Suzdala. Powrócił w 1155 r. i zajął miasto.

Miał synów: Andrzeja, Michała, Wsiewołoda.

W 1157 został otruty podczas uczty, a jego suzdalskich rycerzy wymordowano.

Przydomek Dołgoruki nadano mu z powodu upartego wyciągania rąk po posiadłości południoworuskie.