Jerzy Lewczyński
Z Wikipedii
Jerzy Lewczyński (ur. 14 marca 1924 w Tomaszowie Lubelskim) - polski artysta fotografik.
Absolwent Politechniki Śląskiej w Gliwicach. W latach 50. jego prace - próbujące uchwycić wzajemne relacje starannie komponowanych, symbolicznych przedmiotów i w ten sposób stworzyć komentarz do codzienności - nazywano mianem "antyfotografii", on sam jednak skłania się do nazywania swych działań "teatrem fotografii". Z czasem skoncentrował się na działaniach nazywanych "archeologią fotografii" - zaczął wykorzystywać w swych dziełach prace innych autorów, reprodukcje - zapomniane, zniszczone, odnajdując w nich symbol sponiewieranej przeszłości, ślady dotyku ludzkich dłoni czy oczu. Stara się odkrywać, badać, komentować zdarzenia i fakty dziejące się w przeszłości fotograficznej - bo dzięki temu przeszłość, dawne warstwy kulturowe mogą oddziaływać na dzisiejsze, tworzy się swoista ciągłość. Prezentował swą twórczość m.in. na wystawach "Fotografia subiektywna" (1968) i "Fotografowie poszukujący" (1971), "Stany graniczne fotografii (1977). W 1988-1993 wykładowca Wyższego Studium Fotografii ZPAF w Warszawie. Autor Antologii fotografii polskiej 1839-1989 (1999).
Wpływy Lewczyńskiego wyczuwa się w fotografiach innych twórców, m.in. Wojciecha Prażmowskiego.