Joan Guzmán
Z Wikipedii
| Joan Guzmán | |
| Pseudonim | El Pequeño Tyson |
| Data i miejsce urodzenia | 1 maja 1976 Santo Domingo |
| Narodowość |  Dominikana |
| Styl | praworęczny |
| Kategoria wagowa | junior lekka |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk | 28 |
| Zwycięstwa | 28 |
| Nokauty | 17 |
| Porażki | 0 |
| Remisy | 0 |
| No contests | 0 |
Joan Guzmán (ur. 1 maja 1976 w Santo Domingo) dominikański bokser, aktualny zawodowy mistrz świata organizacji WBO w kategorii junior lekkiej (do 130 funtów), były mistrz świata tej samej organizacji w kategorii junior piórkowej (do 122 funtów).
Spis treści |
[edytuj] Kariera amatorska
Bilans walk amatorskich Guzmána to 310 zwycięstw i 10 porażek. W 1995 zdobył złoty medal na Igrzyskach Panamerykańskich. Rok później wystąpił na Igrzyskach Olimpijskich w Atlancie, przegrał jednak już w pierwszym pojedynku z późniejszym zawodowym mistrzem świata WBO w kategorii muszej, Omarem Andrésem Narváezem.
[edytuj] Kariera zawodowa
Karierę zawodową rozpoczął we wrześniu 1997. Stoczył dwie zwycięskie walki, po czym na półtora roku przestał boksować. Na ring powrócił w marcu 1999.
W 2002 został sklasyfikowany na pierwszym miejscu w rankingu WBO i został oficjalnym pretendentem do walki o tytuł mistrzowski tej organizacji w kategorii junior piórkowej. Do pojedynku z aktualnym mistrzem WBO, Agapito Sanchezem, miało dojść 17 sierpnia 2002 w Cardiff. Jednak na kilka dni przed walką, podczas rutynowych badań, lekarze wykryli u Sancheza uraz siatkówki. Sanchez ogłosił zakończenie kariery, a Guzmán zmierzył się z Fabio Danielem Olivą w walce o wakujący tytuł mistrzowski. Dominikańczyk znokautował Olivę już w trzeciej rundzie i zdobył pas mistrzowski.
W 2003 stoczył dwie nietytułowe walki (obie zakończył nokautem w pierwszej rundzie). 26 lutego 2004 pokonał przez techniczny nokaut w siódmej rundzie powracającego do boksowania Agapito Sancheza[1]. 6 listopada 2004 miał, w pojedynku z Marcosem Licona, po raz drugi bronić swojego tytułu, jednak nie zdołał zmieścić się w limicie wagowym. Licona zrezygnował walki, a Guzmán pokonał w nietytułowej walce Joe Moralesa[2].
W 2005 jeszcze raz obronił pas mistrzowski, pokonując na punkty Fernando Beltrana Jr., po czym zmienił kategorię wagową na piórkową. W tej kategorii stoczył tylko jedną walkę - 26 sierpnia 2005 pokonał na punkty Terdsaka Jandaenga. Następnie 6 maja 2006 pokonał byłego mistrza świata IBF w kategorii lekkiej, Javiera Jauregui.
16 września 2006 miał się zmierzyć z Jorge Rodrigo Barriosem w pojedynku o tytuł mistrza świata WBO w kategorii junior lekkiej. Barrios nie zmieścił się jednak w limicie wagowym i tym samym stracił pas mistrzowski. Walka między tymi pięściarzami jednak się odbyła. Wygrał ją Guzmán niejednogłośną decyzją sędziów i zdobył tytuł mistrzowski, który odebrano wcześniej Barriosowi[3]. W grudniu 2006 po raz pierwszy obronił swój pas mistrzowski, pokonując na punkty Antonio Davisa[4].
Jedenaście miesięcy później, 17 listopada 2007, pokonał na punkty Humberto Soto[5].
Przypisy
- ↑ Gregg, John: Guzman Dusts Sanchez Claims Crown (en). The Boxing Times.
- ↑ Boxing Encyclopedia (en).
- ↑ Gregg, John: Guzman Scores Split Over Barrios Claims Crown (en). The Boxing Times.
- ↑ Marley, Michael: Guzman, Nunez, SEDEFIR Prove That Boxing Has Not Struck Out In The Dominican Republic! (en). East Side Boxing.
- ↑ Gregg, John: Guzman Subdues Soto (en). The Boxing Times.
