Jon Drummond
Z Wikipedii
Jon Drummond (ur. 9 września 1968) – amerykański lekkoatleta; sprinter; zdobywca złotego medalu w sztafecie 4 x 100 m na Igrzyskach Olimpijskich w Sydney w 2000 roku; wywalczył również srebrny medal w sztafecie 4 x 100 m na olimpiadzie w Atlancie w 1996 roku oraz 3 razy stawał na najwyższym stopniu podium mistrzostw świata – także jako uczestnik sztafety 4 x 100 m.
W 1997 roku zdobył, jak się później okazało, swój jedyny indywidualny tytuł mistrzowski w zawodach na stadionie otwartym – zajął pierwsze miejsce na mistrzostwach USA. Dwukrotnie był także mistrzem USA w hali na dystansie 60m (w 1993 i 2000 roku). Jego rekord życiowy na 100 m to 9,92 sek. (1997), natomiast na 200 m – 20,03 (1997).
Drummondowi, przez całą karierę sportową, brakowało w kolekcji indywidualnego tytułu zdobytego na ważnej imprezie typu mistrzostawa świata czy igrzyska olimpijskie. Szczególnie już jako weteran bierzni podkreślał, iż jego jedynym celem i marzeniem jest zdobycie indywidualnego medalu. Zapowiadał, że dokona tego na Mistrzostwach Świata w Paryżu (2003), po których miał rozstać się z profesionalnym uprawianiem sportu. Tak się jednak nie stało. W ćwierćfinale biegu na 100m., Drummond – w bardzo kontrowersyjnych okolicznościach – został zdyskwalifikowany za falstart (jak się okazało – tuż przed startem delikatnie zadrgała mu stopa na bloku startowym, co aparatura uznała jako falstart, choć w rzeczywistości reakcja startowa Drummonda była jak najbardziej prawidłowa). Nie mogąc pogodzić się z werdyktem sędziów, Drummond przez 45 minut okupował bieżnie stadionu w Paryżu. W końcu, ze łzami w oczach i pod presją organizatorów, zszedł do szatni (feralny ćwierćfinał nie mógł jednak być jeszcze przez kolejne kilkadziesiąt minut rozegrany, ponieważ za każdym razem, gdy pozostali zawodnicy podchodzili do bloków startowych, z widowni paryskiego stadionu rozlegała się potężna fala gwizdów niezadowolonej z decyzji sędziów publiczności, która uniemożliwiała normalny start). Drummond miał jeszcze wystartować w sztafecie 4x100m., ale rozbity psychicznie wydarzeniami z ćwierćfinału, ostatecznie zrezygnował z tego zamiaru.
W następnym sezonie (2004) Drummond wznowił treningi, ale słabe rezultaty skłoniły go – w wieku 36 lat – do definitywnego zakończenia kariery sportowej.
Jako ciekawostkę można uznać to, że Drummond śpiewał w chórze gospel "Kirk Franklin & The Family", a ich pierwszy album osiągnął pozycję numer 1 na listach przebojów gospel w 1993 roku.
