Joseph Ignace Guillotin

Z Wikipedii

Joseph-Ignace Guillotin (ur. 28 maja 1738 w Saintes, zm. 26 marca 1814 w Paryżu), francuski lekarz, od nazwiska którego nazwano przyrząd do wykonywania kary śmierci - gilotynę.

Guillotin nie wynalazł gilotyny, ponieważ tego typu urządzenia były znane o wiele wcześniej w niektórych krajach Europy. 10 października 1789 Joseph-Ignace Guillotin, deputowany Zgromadzenia Narodowego z Paryża zaproponował wykorzystanie we Francji mechanicznego urządzenia do ścinania skazańców. Opracowania konstrukcji gilotyny dokonał inny lekarz Antoine Louis i z tego względu początkowo nazywano ją Louison lub Louisette. Z czasem na skutek częstego stosowania w prasie przyjęto nazwę gilotyna. Odium związane z tym urządzeniem, które stało się symbolem bezlitosnego terroru rewolucji francuskiej spowodowało, że członkowie rodziny Guillotina zmuszeni byli zmienić nazwisko.

Motywacją Gullotina było uczynienie egzekucji bardziej humanitarną i zapobieżenie niepotrzebnym cierpieniom skazańców, co w tamtych czasach często miało miejsce.

Guillotin początkowo miał zainteresowania humanistyczne. Został profesorem literatury w Irisnah College w Bordeaux. Potem zdecydował, że zostanie lekarzem i rozpoczął studia medyczne w Reims i w Paryżu, które ukonczył w roku 1770.

W roku 1784 rząd francuski zlecił mu, oraz między innymi Benjaminowi Franklinowi, badania nad teorią "zwierzęcego magnetyzmu", którą proponował Franz Mesmer.

W roku 1789 został wybrany członkiem francuskiego Zgromadzenia Narodowego.

Maksymilian Robespierre rozkazał uwięzić Guillotina. Zaraz po upadku Robespierra został on uwolniony.
Guillotin był jednym z pierwszych propagatorów szczepień przeciw ospie zaproponowanych przez Edwarda Jennera i w roku 1805 został w Paryżu przewodniczącym Komitetu do spraw szczepień.