Kakua

Z Wikipedii

Kakua (ur. 1142, data śmierci nieznana) - buddysta japoński, jeden z pierwszych orędowników zen w Japonii.

Był najpewniej pierwszym Japończykiem, który udał się do Chin w celu praktykowania chanu. Było to w roku 1171 r. Został uczniem mistrza chan Fohaia Huiyuana (1103-1176) ze szkoły yangqi (odgałęzienie szkoły linji). W 1175 r. otrzymał pięczęć potwierdzenia oświecenia. Udał się wtedy w najodleglejsze zakątki gór i praktykował tam wytrwale w samotności. Gdy tylko ludzie go odnajdywali i prosili o nauczanie, wypowiadał kilka słów i natychmiast przenosił się jeszcze dalej.

Po jego powrocie do Japonii usiłował propagować zen, ale spotkał się z bardzo niewielkim zainteresowaniem. Usłyszał o nim cesarz i poprosił o mowę zen w celu moralnego podbudowania jego i podwładnych. Kakua stanął w milczeniu przed cesarzem, następnie zrobił piszczałkę z zakładki swojej szaty, zagwizdał jedną krótką nutę, grzecznie się ukłonił i wyszedł. Udał się na górę Hiei, gdzie słuch o nim zaginął.

Nie przekazał on więc niczego, poza swoją słynną jedną nutą zen.

Bibliografia:

• Heinrich Dumoulin. Zen Buddhism: a History. Japan.