Kamera Bakera-Nunna
Z Wikipedii
Kamera Bakera-Nunna – połączenie aparatu fotograficznego z teleskopem, zaprojektowane przez dwóch Amerykanów, dr Bakera i Jospeha Nunna. Używana do optycznego śledzenia sztucznych satelitów.
Teleskop optyczny typu Schmidta, o średnicy zwierciadła 75 cm i masie 3,5 Mg, połączony był ze specjalnym aparatem fotograficznym. Pole widzenia teleskopu wzdłuż toru lotu obiektu wynosiło 30°, a w poprzek, 5°. Unikalna migawka aparatu powodowała, że przelatujące satelity pozostawiały na zdjęciach charakterystyczne i łatwo zauważalne przerywane linie. Dokładność pomiaru położenia satelitów wynosiła do 9 metrów.
Dwanaście takich kamer tworzył, między latami 50. a 70. XX wieku, amerykańską sieć optycznego śledzenia obiektów kosmicznych, głównie sztucznych satelitów. Sieć należała do Smithsonian Astrophysical Observatory.
