Karabin maszynowy Maxim
Z Wikipedii
Maxim - rodzina karabinów maszynowych której pierwowzorem był ciężki karabin maszynowy Hirama Maxima skonstruowany w 1883 roku. Była to broń skomplikowana, droga w produkcji i wymagajaca dobrze wyszkolonej obsługi ale przewyższająca pod każdym względem używane wcześniej kartaczownice.
Na przełomie XIX i XX wieku H. Maximowi udało się sprzedać niewielką ilość egzemplarzy swojego ckmu największym europejskim armiom (wyjątkiem była armia francuska która zakupiła ckm Hotchkiss). W następnych latach, wzorując się na zakupionych egzemplarzach, w krajach tych powstały nowe wersje tego ckmu, które zachowując schemat działania (automatyka uruchamiana krótkim odrzutem lufy, ryglowanie kolankowo-dźwigniowe) różniły się szczegółami konstrukcyjnymi i zastosowaną amunicją. Najdalej poszli konstruktorzy angielscy którzy zmienili kierunek łamania dźwigni ryglującej co pozwoliło na znaczne zmniejszenie wielkości komory zamkowej i w rezultacie na zmniejszenie masy ckmu. Około 1890 roku armia brytyjska, niemiecka i amerykańska marynarka wojenna zakupiły ulepszoną wersję Maxima.
Do najbardziej znanych pochodnych ciężkiego karabinu maszynowego Hirama Maxima należą:
- ckm Maxim MG08 (Niemcy)
- lkm Maxim MG08/15
- ckm Maxim wz. 1910 (Rosja a później ZSRR)
Dane taktyczno-techniczne
Maxim z ok. 1890 r.:
- Kaliber: 0,45 cala (11,43 mm)
- Masa broni: 27 kg
- Szybkostrzelność teoretyczna: do 600 strz./min
- Chłodzenie: wodą
- Zasilanie: taśmowe
