Karel Frederik Wenckebach
Z Wikipedii
Karel Frederik Wenckebach (ur. 24 marca 1864, zm. 11 listopada 1940) był holenderskim anatomem. Studiował medycynę w Utrechcie, w 1901 został profesorem medycyny na Uniwersytecie w Groningen. Później otrzymał katedry na uczelniach w Strassburgu (1911-14) i Wiedniu (1914-29).
Wenckebach jest pamiętany przede wszystkim za jego prace z dziedziny kardiologii. W 1899 roku przedstawił opis zaburzeń rytmu wynikających z niekompletnego bloku węzła przedsionkowo-komorowego, znanych dziś jako blok AV II stopnia (Mobitza I) albo zjawisko Wenckebacha.
Wenckebach opisał też strukturę anatomiczną jaką jest pęczek środkowy łączący przedsionki z węzłem AV. Pęczek ten określany jest niekiedy jako pęczek Wenckebacha i jest jednym z czterech połączeń międzywęzłowych(pozostałe to pęczek tylny Thorela, i dwie gałęzi przedniego pęczka (w tym pęczek Bachmanna i gałąź zstępująca). Wenckebach jako jeden z pierwszych stosował chininę w leczeniu napadowego migotania przedsiomnków.
Syn Karela Wenckebacha, Oswald, był rzeźbiarzem, malarzem i autorem projektu monet wybijanych w Holandii między 1948 a 1981 rokiem.
[edytuj] Prace
- Arythmie als Ausdruck bestimmter Funktionsstörungen des Herzens (1903, Engelse vertaling: (1904)
- Die unregelmässige Herztätigkeit und ihre klinische Bedeutung (1914)
- Herz- und Kreislaufinsufficienz (1931)
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Karel Frederik Wenckebach w bazie Who Named It