Karl Lachmann

Z Wikipedii

Karl Lachmann (1793-1851) - niemiecki filolog i krytyk.

Studiował w Lipsku i Getyndze. Brał udział w kampanii 1815 r. W roku 1818 wykładał filologię na uniwersytecie w Królewcu, a od 1825 w Berlinie.

Lachmann położył niemałe zasługi w dziedzinie filologii klasycznej i staroniemieckiej. Jest twórcą współczesnej krytyki tekstu.

Najdonioślejsze znaczenie miały jego badania nad Nibelungami (Zu den Nibelungen und zur Klage, Berlin, 1836) i nad Homerem (Betrachtungen uber die Ilias, Berlin, 1847).

Do zakresu filologii klasycznej należą jego prace:

• De Choreis systematis tragicorum Graecorum libri quatuor (Berlin, 1819);
• De mensura tragoediarum (Berlin, 1822);
• wyd. Katulla (1829), Tybulla (1829), Genezjusza (1834), Terencjana Maura, Lukreejusza itd.

Literaturę staroniemiecką omówił w publikacjach:

• Ueber althochdeutsche Betonung und Yerskuust (1831);
• Ueber Singen und Sagen (1833);
• Ueber den Eingang des Parcival (1835)

Prace drukowane były w Abhandlungen Berlińskiej Akademii Nauk.

[edytuj] Bibliografia

• Encyklopedia Powszechna" Orgelbranda, 1901