Karol Habsburg (biskup wrocławski)

Z Wikipedii

Karol I Habsburg (ur. 7 sierpnia 1590 w Grazu, zm. 28 grudnia 1624) – syn Karola Styryjskiego, arcyksięcia Styrii i Marii Anny Bawarskiej, która była siostrzenicą jego ojca.

Urodził się jako pogrobowiec. Młodość spędził w Gratzu i Judenburgu. Jako najmłodszego z rodzeństwa rodzina oddała go na wychowanie jezuitom, przeznaczając do stanu duchownego. W wieku ośmiu lat przyjął niższe święcenia kapłańskie i zaczął zbierać godności kościelne. W 1602 roku został kanonikiem w Salzburgu, w 1605 roku otrzymał kanonie w Brixen i Pasawie. W 1608 został wybrany biskupem wrocławskim, a w 1613 metropolitą w Brixen. W 1616 roku arcyksiążę Maksymilian Habsburg zaproponował mu funkcję koadiutora wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego. Dzięki dyspensie papieskiej otrzymał tę godność w 1618 roku. W 1619 roku został wielkim mistrzem krzyżackim.

Biskup Karol I Habsburg rezydował głównie w Nysie, gdzie oddawał się swojemu ulubionemu zajęciu, jakim były polowania.

W okresie wojny trzydziestoletniej w 1619 roku zmuszony był opuścić Śląsk i udać się na wygnanie do Rzeczypospolitej, gdzie schronił się na dworze Zygmunta III Wazy. W 1622 roku wrócił na Śląsk. Sprowadził ze sobą jezuitów i rozpoczął prześladowania protestantów. W 1624 na swojego koadiutora desygnował Karola Ferdynanda Wazę.

W 1624 roku od króla Hiszpanii, Filipa IV otrzymał urząd wicekróla Portugalii. Zmarł na febrę w drodze do Madrytu. Pochowany został w Escurialu. Serce biskupa Karola I Habsburga złożono w ufundowanym przez niego kościele jezuickim w Nysie.