Kartabhadźa
Z Wikipedii
Kartabhadża - ( transliteracja kartābhajā , ang. kartabhaja ) hinduistyczna tradycja religijna i filozoficzna z północno-wschodnich Indii. Za założyciela tej sampradaji uchodzi Karta Baba Aul Ćand. [1]
Spis treści |
[edytuj] Założyciel i jego uczeń
Aul Ćand był sierotą. Prowadził ascetyczny wędrowny tryb życia, do czasu przyjęcia na ucznia Ramśaran Pala, który pierwszy rozpoznał w nim inkarnację Ćaitanja Mahaprabhu.
[edytuj] Guruwada
Charakterystycznym dla tej tradycji jest szczególnie rozwinięty i mocno podkreślany w ich nauczaniu kult guru. Najwyższego rangą żyjącego guru określają tytułem Karta. Jest on uznawany za emanację Boga na ziemi i źródło błogosławieństw od wszystkich poprzednich Karta. Miejscem zamieszkania tych guru i centrum administracyjnym ruchu , jest posiadłość pierwszego Karty, czyli Aul Ćanda.
[edytuj] Barata
Barata to termin jakim określaja siebie wyznawcy. Bezpośrednio oznacza on "członka grupy pana młodego" , i odnosi się do czciciela aktualnego zwierzchnika (Karta) ruchu kartahbadźa.
[edytuj] Doktryna
Kartabhadźa za najwyższą ideę uznaje sahadźę. Stan sahadźa ( naturalny, wrodzony) to cel dążeń adeptów. Upodabnia to ich do tradycji baulów i bengalskich sahadźinów i buddyjskiej sahadźajany. Podobnie jak baulowie, podążają ścieżką błogości i również jak oni poszukują jedności z bóstwem wielkości kciuka w komnacie duchowego serca ( porównaj : Iśwara , Puruszottama ).
[edytuj] Bhawergita
Pieśń ekstazy to najistotniejszy tekst tradycji kartabhadźinów. Jego autorstwo przypisuje się Dulaćanowi.
[edytuj] Kult
Kartabadźinowie obchodzą następujące święta hinduistyczne : Dolkhela, Dol Purnima, Baiśakhi Purnima ,Lakszmi Purnima. Odbywają kąpiele rytualne w Jeziorze Himsagar ( Himsagar Lake ) nadając im znaczenie równoważne z zanurzeniem w wodach rzeki Ganges.[2]
Przypisy
- ↑ VIII.6.6. W: Jacek Sieradzan: Szaleństwo w religiach świata. Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo Wanda, 2005, s. 400. ISBN 83-89448-16-5.
- ↑ [1]