Kimerowie

Z Wikipedii

Kimmerowie (Kimerowie, Kimmeriowie, Kimmeryjczycy) to koczowniczy lud pochodzący najprawdopodobniej z terenów Krymu (stolica w Opuk) i przyległych do Krymu części dzisiejszej Ukrainy, który w drugiej połowie VIII w. p.n.e. przekroczył Kaukaz, wkraczając na Bliski Wschód.

Początkowo zagrozili państwu Urartu, najeżdżając jego tereny, co wykorzystał król asyryjski Sargon II (722-705 p.n.e.), który zdruzgotał potęgę urartyjskiego władcy Rusy (730-713 p.n.e.). Następnie Kimmerowie podzielili się na dwa nurty: jedna grupa uderzyła w głąb Anatolii, zagrażając Frygii, a druga grupa ruszyła na południowy wschód w kierunku Iranu i sprzymierzywszy się z Medami stanowili bardzo poważne zagrożenie dla Asyrii, szczególnie w latach panowania Asarhadona (681-669 p.n.e.). Ok. r. 680 p.n.e. Kimmerowie najechali Frygię, doprowadzając ją do całkowitego upadku. Następnie w latach 657-652 p.n.e. Kimmerowie uderzyli na Lidię, którą doszczętnie złupili, zdobywając nawet jej stolicę Sardes, gdzie poległ władca Lidii - Gyges. Jednakże następca Gygesa, Ardys odparł Kimmerów i zabezpieczył kraj przed ich najazdami, chociaż wciąż stanowili oni poważne zagrożenie dla władców w Anatolii.

Kimmerowie jako pierwsi na terenie współczesnej Ukrainy zaczęli wytapiać z rudy darniowej żelazo, w X w. p.n.e. wynaleźli piece hutnicze i zaczęli produkcję stali. Byli prekursorami i mistrzami kowalstwa.